Dierenkracht #2 - Olifant

Op mijn zoektocht naar wijsheid rondom dieren kwam ik de volgende fabel tegen over een olifant.

Zes blinde wijze Indiërs

vonden een olifant

ze wilden weten wat het was

en voelden met hun hand.

De eerste voelde aan een tand

en zei: ‘Ik zeg u thans

dit monster van een olifant

lijkt sprekend op een lans’.

De tweede voelde aan een zij

dat duurde wel een uur

toen riep hij blij: ‘Aha,

dit beest lijkt op een muur!’

De derde voelde aan een voet

en zei: ‘Doe niet zo sloom,

er is geen twijfel mogelijk,

dit beest is als een boom’.

De vierde kneep eens in de slurf

en werd opeens doodsbang,

‘Die zogenaamde olifant

dat is een reuzenslang!’

De vijfde voelde aan een oor

en zei: ‘Dat is niet mis,

dit dier is werkelijk uniek

omdat het waaiervormig is’.

De zesde kreeg het staartje beet

en zei nog even gauw:

‘Wat kletsen jullie allemaal,

dit beest lijkt op een touw’.

Zo blijkt maar weer uit dit verhaal

hoe moeilijk ‘weten’ is:

ze hadden allemaal gelijk

en toch had elk het mis.

Liefs

Dierenkracht #1 - Olifant

Voor mijn opleiding ben ik bezig met een (grote) opdracht rondom dieren. De bedoeling is om een totempaal te maken, bestaande uit vijf dieren. Je deelt je leeftijd door vier en kiest per periode een dier. Daarnaast kies je er één voor de toekomst.

Zoals dat bij mij altijd werkt, lukt het niet om vanaf het begin hier heel hard mee bezig te zijn. Ik zou vanaf december met deze opdracht bezig moeten zijn, maar zo werkt het creatieve proces gewoon niet.. Eerst probeerde ik heel hard om de dieren te bedenken. Maar dit werkte natuurlijk helemaal niet. Uiteindelijk kwamen ze als vanzelf naar me toe.

Nu ben ik heel actief bezig met het proces: ik zoek afbeeldingen van de dieren op, teken ze, maak ze in fimoklei, zoek de (medicijn)wijsheid op over ze, én maak ze voor mijn totempaal. Alle dieren zijn voor de totempaal al klaar en wachten om afgebakken te worden.

Terwijl ik zo bezig was, kwam ik allerlei 'toevalligheden' tegen. Opeens zie ik deze dieren overal.

Als dier voor mijn eerste levensperiode koos ik de olifant. Dit was voornamelijk intuïtief. Wel speelde mee dat ik eerder dit jaar een olifant gemaakt had van speksteen. De olifant zat eigenlijk al helemaal in de steen. Eigenlijk wilde ik hem niet maken (dat vond ik te logisch..), maar het kon niet anders.

En terwijl ik mijn broertje vertelde over deze opdracht, kwam er nog een inzicht rondom de olifant. Ik vertelde dat ik koos voor de olifant, ik vertelde echter nog niet welke periode ik had gekozen. Hij reageerde: 'Ow, die is vast voor je eerste periode.' Hè, ja, dat klopt. Hoe weet je dat? 'Nou, je had Flappie, je knuffel.'

Ow ja! Daar had ik helemaal niet aan gedacht, maar mijn lievelingsknuffel als kind was een olifant. Wat een 'toevalligheid' weer. :)

Het linker olifantje maakte ik eerder dit jaar als huiswerkopdracht. De olifant zat al helemaal in de steen. 

Zelfs mijn sieradenkistje heeft olifanten. Valt me nu pas echt op!

Een schattig hangertje, een jaar geleden gekocht bij de Wereldwinkel. 

Een schattig doosje met papiertjes in de vorm van een hart van de Wereldwinkel. Dit kon ik niet laten liggen ;) 

Liefs

Seasons #7

Al een week geniet ik van de prachtige bloemetjes aan de boom hier in de tuin. Elke keer neem ik me voor om er foto's van te maken, maar het komt er niet van. En nu, nu ik mijn camera heb gepakt, zijn de bloemetjes niet meer zo mooi als eerst.

Tjah, eigen schuld dikke bult. Het deed me terugdenken aan de keer dat ik in de stromende regen stond. Net terug van vakantie en ik moest wachten tot de auto er was. Er verscheen een prachtige regenboog. Natuurlijk zag ik die wel, maar écht genieten daarvan deed ik nog niet. Toen hoorde ik een jongetje tegen zijn vader zeggen: 'Kijk Pap, daar, een regenboog!'. Zijn vader reageerde: 'Wacht even jongen, ik ben bezig.'

Ik denk nog vaak terug aan dat moment. Een regenboog is zo vluchtig, die wacht niet tot jij tijd hebt! Op dat moment, zodra ik dat hoorde, genoot ik meteen van de regenboog, ondanks de stromende regen.

Gelukkig genoot ik vorige week wel van de bloemetjes, ik heb ze alleen niet vereeuwigd ;).

Wel zette ik andere bloemetjes op de foto. Eigenlijk zijn het dezelfde soort bloemen, alleen op een andere plek in het land:

Liefs

Suikervrije, glutenvrij 'mueslirepen'

Eigenlijk ben ik een hele slechte suikervrije eter. (Ik ben sowieso een kieskeurige (lees: lastige) eter. Maar dat is een ander verhaal.)

Eet je geen suiker en wil je wel zoete dingen eten, dan kun je van alles zelf bakken. Hiervoor kun je suikerverangers zoals honing, palmsuiker en kokosbloesemsuiker gebruiken. Wil je het nog natuurlijker, dan gebruik je bananen, dadels of andere zuidvruchten. Daar zijn ook heel veel recepten mee te vinden. Veel goede tussendoortjes of snacks voor de lekkere trek kun je hier mee maken.

Daar is echter het probleem: ik lust geen bananen en geen dadels. Dadels kunnen nog wel als het heel fijn gemalen is, zodat de structuur helemaal niet meer te herkennen is. Maar bananen, dat zal vrees ik nooit wat worden. 

Ik wilde graag een tussendoortje maken wat goed vult, iets wat lijkt op een muesliereep. Maar dan dus gezond, zonder suiker en zonder dadels. Ik ben zelf niet echt recepten tegengekomen die dat hebben. Dus verzon ik zelf wat.

Eigenlijk verdient het niet echt de naam recept, omdat het heel erg simpel is en ik ook geen hoeveelheden noem. Toch deel ik het met jullie, omdat het verrassend goed lukte, het zijjn echt mueslirepen geworden. Wel moet je ze in de koelkast bewaren, omdat ze kokosolie bevatten. Dit smelt bij kamertemperatuur, en het is wel handig om een reep te hebben in plaats van een plakkerige brij;)

Het fijne is dat je er van alles in kunt doen. Net waar jij zin in hebt. Dit 'recept' is dan ook een richtlijn, absoluut geen vaststaand recept. 

Ingrediënten:

Ingrediënten naar keuze, kies zelf wat je lekker vindt of in huis hebt:

Noten naar keuze 

Zaden naar keuze

Kokosrasp

Kaneel

Klein beetje honing of agavesiroop

Wat moet er sowieso in:

Kokosolie

Pindakaas (of een andere notenpasta. En laatste restje uit een pot, wat een beetje uitgedroogd is werkt ook heel goed! Dat geldt natuurlijk alleen voor biologische pindakaas.)

Chocolade (eventueel zelfgemaakt)

Bereiding:

Hak de noten een beetje fijn. Zaden en noten hoeven niet fijngemalen te worden. Meng in een kom de zaden, noten, kokosrasp en kaneel. Voeg 1 of 2 eetlepels pindakaas toe aan he mengsel. Voeg ook eventueel honing of agavesiroop toe. Smelt de kokosolie. De benodigde hoeveelheid moet je zelf inschatten. Dit kan het beste als je het mengt met de noten en zaden. Het moet aan elkaar blijven plakken, zonder veel te vet te worden. Houdt er rekening mee dat kokosolie stolt, daardoor blijft het ook beter plakken. 

Doe dit in een ingevette ovenschaal. 

Smelt de chocolade au bain marie of maak zelf chocolade. Verdeel dit over het mengsel. 

Zet in de koelkast. Snijdt dit in repen/vierkante stukjes.

Veel experimenteerplezier!

Innerlijke criticus #4 - een oefening

Zoals ik al schreef, is het belangrijk om goed met je innerlijke criticus om te gaan. (Ik geloof dat ik dat al wel wat vaker genoemd heb..). Vaak komt dat neer op het kennen van goede trucjes en mogelijkheden om je innerlijke criticus te slim af te zijn. Als je die niet kent, of niet weet wat je kunt doen tegen je innerlijke criticus, dan is de kans groot dat je niets creëert, of er in ieder geval nooit tevreden over bent.

Één van de belangrijkste dingen die je tegenwerken hierbij, is je focus op het eindresultaat. Ik ben hier zelf ook heel goed in en trap er regelmatig in. Dan wil ik alleen iets maken als ik weet dat het mooi wordt. Ik wil niet eindeloos proberen, tot het iets wordt. Deze gedachten kunnen eindeloos voortgaan, ze benadrukken altijd het ontbreken van goede vaardigheden.

Goed, het helpt dus niet om deze gedachten aanwezig te laten zijn, zodat ze invloed op jou kunnen hebben. Wat helpt dan wel?

Het helpt om je bewust te worden van deze gedachten. Zolang je dat niet bent, kun je er niets aan veranderen. Let eens op of je negatieve (zelf)gedachten hebt ten opzichte van creativiteit. Denk je dat je het niet kunt?

Probeer dan alle verwachtingen die je hebt ten opzichte van het eindresultaat, los te laten. Zeg tegen jezelf:

- Het hoeft niet mooi te worden
- Het hoeft niet iets te worden
- Het mag helemaal mislukken

Wees dan helemaal eerlijk tegenover jezelf. Misschien zeg je wel dat het niet mooi hoeft te worden, maar meen je het echt? Of zeg je eigenlijk: het hoeft niet mooi te worden, maar ik wil natuurlijk wel graag dat het mooi wordt. Ik hoop dat het mooi wordt. Het mag niet mooi worden, maar eigenlijk, ben ik straks veel blijer als het wel mooi is.

Zeg je dat het niets hoeft te worden? Of zeg je eigenlijk: het hoeft niets te worden, maar eigenlijk wil ik dat het wel iets voorstelt.

Zeg je dat het mag mislukken? Of stiekem toch: het mag mislukken, maar stiekem wil ik dat het niet mislukt. Dan ben ik veel blijer...

Zo heb je dus wel een stap gezet, maar waarschijnlijk is het nog niet genoeg. Om echt los te komen van je innerlijke criticus, moet je alle verwachtingen van je eindresultaat helemaal los kunnen laten. Niet dat dat makkelijk is...

Kun jij je verwachtingen helemaal loslaten als je iets gaat maken?

Liefs

Innerlijke criticus #3

Al vaker schreef ik over de innerlijke criticus. Over hoe deze je enorm kan dwarsbomen in het creatieproces. Nu een ander aspect daarvan: als je begint met creëren, wat zeg je dan tegen jezelf? Je hebt je tekenspullen (of schilderspullen, klei, noem maar op) klaar liggen, zit aan de tafel en wil aan de slag gaan. Dan is er een gedachte, misschien zelfs heel onbewust. Grote kans dat deze gedachte er al was voordat je je tekenspullen klaar had liggen!

Wat zijn dit voor gedachten? 

Meestal iets in de trant van:

- Het moet mooi worden. 

- Het moet in één keer lukken. 

- Het moet meteen nu perfect zijn. 

- Het moet een realistische tekening zijn.

Het zijn eisen die je aan jezelf stelt, het zijn de dingen waar het eindresultaat aan moet voldoen, wil het 'zin' hebben gehad. Je denkt natuurlijk, dat dit een goede gedachte is, die ervoor zorgt dat het ook echt mooi wordt. Dat je je dan echt je best gaat doen. 

Maar misschien weet je ook wel, dat deze gedachten je juist tegenhouden, zorgen dat je niet begint met tekenen. Want, je weet dat het toch niet mooi (perfect, realistisch, noem maar op) wordt. En dus, heeft het geen zin om er mee aan de slag te gaan.

Eigenlijk, zijn deze gedachten dus alleen maar teleurstellend, ze houden je misschien tegen om überhaupt te beginnen, of ze zorgen voor een vervelend gevoel als achteraf het resultaat niet is zoals je graag wilde.

Volgende keer: hoe kun je omgaan met deze gedachten, om te zorgen dat je wél gaat creëren en zorgt voor een bevredigend resultaat.

Liefs

Kinderen & creativiteit

Al zoekende op google, kom ik een site tegen met als titel:

Model voor beoordeling creativiteit op school

Ik schrik, ow jee, gaan we nu zelfs creativiteit meten bij kinderen? Dat lijkt me niet productief! Ik zie rapporten voor me waar cijfers op staan voor het vak 'creativiteit'. Ik zie voor me dat de onzekerheid van een kind enorm groeit door dit rapportcijfer.

Toch lees ik verder. En wat ik lees, is heel anders dan wat ik verwachtte. Ze omschrijven vijf aspecten van gedrag, die laten zien hoe het gaat met de creatieve ontwikkeling van de leerlingen. Deze aspecten (of kenmerken) zijn denk ik een hele goede graadmeter voor het bekijken van de creativiteit van personen. 

De vijf aspecten zijn: 

- Nieuwsgierigheid: interesse tonen, vragen stellen, 

- Doorzettingsvermogen: volhouden, keer op keer proberen. 

- Verbeeldingskracht: originele oplossingen en mogelijkheden bedenken / vinden. 

- Samenwerken: samen iets maken. Feedback vragen en geven. 

- Discipline: kennis en vaardigheden van het creatieve proces. 

Van elk aspect wordt gekeken in welke mate hiervan sprake is in de ontwikkeling. (Van geen/een beetje tot veel).

Wat ik ook goed vind aan dit model van beoordeling, is dat zowel de docent als de leerling het invullen. Er wordt dus samen gekeken naar de ontwikkeling van de leerling. Volgens mij is dat al een stimulans voor de creativiteit van de leerling!

Zelf lijkt me dit een goed model. Het bevat denk ik wel de belangrijkste aspecten van creativiteit. Het laat zien dat het niet alleen om het dromerige, fantasierijke gaat. Ook doorzettingsvermogen en kennis en vaardigheden is belangrijk. 

Liefs

Inspiratie

Op het moment vind ik veel inspiratie in afbeeldingen met lijnen:

Zelfs in een servet met uien vind ik inspiratie:

Nu nog iets verzinnen waar ik deze inspiratie voor kan gebruiken. 

Liefs!

Dans, zoals je bent!

Ach, daar kan ik toch geen woorden meer aan toevoegen? 

Liefs

Waarom ik géén boek schrijf...

Een aantal weken geleden vertelde ik trots dat ik een boek aan het schrijven was. Dat was een hele stap voor mij en ook een hele goede. Ik nam mijzelf serieus in mijn verlangen om van een verhaal in mij, een boek te maken.

Alleen schoot ik niet echt op met die houding...

In de week dat ik besloot bewust, actief aan de slag te gaan met het schrijven van een boek, kwam er eigenlijk niets van. Ik vond dat ik het eerste hoofdstuk moest schrijven, op een bepaalde manier. Maar ja, ik had totaal geen inspiratie. Het werkte om wel aan de slag te gaan met het boek, maar zonder echt te schrijven. (Dus eerst het sorteren van informatie, of het opschrijven van allerlei ideeën).

Omdat ik van mezelf op een bepaalde manier moest werken, blokkeerde ik. Ik werd er heel ongelukkig van. Het zat me behoorlijk dwars en ik besprak het met een docent van mijn opleiding. Zij vertelde iets wat mij enorm ondersteunde en verder hielp.

Ze zei namelijk, dat het voor haar ook niet goed werkt om zichzelf een deadline (van bijvoorbeeld een tentoonstelling) op te leggen. Het werkt wel om vanuit het nu te creëren.

En zo liet ik in één middag mijn streven naar een boek los. Deadlines, verwachtingen, hoop. Allemaal liet ik het los. Dat gaf meteen een enorme opluchting en verlichting. Meteen stroomde mijn energie beter én had ik ook inspiratie.

(Ondertussen ben ik al weer een paar weken verder, en is mijn houding hierin wel weer anders. Daarover later meer!)

Liefs

Duizend keer proberen (over het creatieve proces)

“Inspiration is for amateurs — the rest of us just show up and get to work,” - Chuck Close

Wat betreft creativiteit en het maken van kunst denken we vaak dit over onszelf: 

Je hebt talent, of je hebt het niet. 

Je kunt het, of je kunt het niet. 

We vergeten dan, dat het tijd kost om een vaardigheid aan te leren. Niemand kan meteen mooi tekenen als hij voor het eerst een potlood vastpakt. Misschien kan diegenen na 3 jaar het wel mooi en misschien ook niet. Misschien kan hij wel nooit mooi tekenen. (Even afgezien van het idee over wat mooi of lelijk is..)

Ergens dacht ik zo wel over het creatieve proces: dat je meteen weet dat je iets goed kunt, zodra je het doet. En dat tekeningen meteen mooi zijn. Zo maak ik ook mijn dingen: ik ga er impulsief mee aan de slag, teken (bijvoorbeeld) iets en bepaal dan of het mooi is en dus bewaard mag blijven, of dat het niet mooi is en meteen weggegooid moet worden...

We denken dat het met het creatieve proces als volgt gaat (linkerkant). 

Maar eigenlijk, leer je door het te doen. Door het vele, vele malen te doen. De ene keer wordt het mooi, dan weer niet. Dan verander je iets zodat het de volgende keer misschien wel weer mooi wordt. 

Waarom denken we zo over creativiteit? Omdat we alleen de perfecte, mooi dingen van kunstenaars te zien krijgen. Die dingen hangen in het museum, of hoor je op de radio. Het boek wat we lezen, is misschien wel 10 keer herschreven, maar dat weten we niet. 

We beseffen gewoon niet, dat er achter die wereld van mooie, gelukte dingen, een wereld van mislukte dingen ligt. 

Dit betekent, dat als ja creatief bezig wilt zijn, je bereid moet zijn om vele malen iets te proberen. Je moet ook toelaten dat iets soms mislukt. Dat creativiteit zoveel tijd en investering vraagt, is op zich hoopvol: het heeft minder met talent te maken dan met doorzettingsvermogen. Iedereen kan het leren (in bepaalde mate). Aan de andere kant: je moet het je wel goed beseffen, als je ergens mee begint. De kans is namelijk heel groot dat iets niet in één keer lukt, waardoor je misschien gefrustreerd wordt.

Na het schrijven van dit blogje, vond ik onderstaande afbeelding op Pinterest:

In mijn onderzoek naar creativiteit, doe ik ontdekkingen die voor mezelf heel nuttig zijn. Ze hebben te maken met mijn vooronderstellingen rondom creativiteit en kunst. Door ze te onderzoeken, snap ik waarom ik soms vastloop in mijn creatieve proces. En ben ik bereid om er op een andere manier mee aan de slag te gaan. Ik deel deze ontdekkingen de komende tijd graag met jullie. 

Hoe gaat het met jullie creatieve proces? Herken je wat ik schrijf, of lukt bij jou wel alles in één keer? 

Liefs

Citaat #1

We should consider every day lost on which we have not danced at least once  - Friedrich Nietzsche

Dans alsof je leven er vanaf hangt

Dans tot je neervalt

Dans vol plezier

Dans 

En geniet

Liefs

Mijn notitieboekjes #1

Dit zijn mijn 'actuele' notitieboekjes: de boekjes waar ik op dit moment vaak (of regelmatig) in schrijf. Op dit moment zijn het er drie, maar vaak is het er maar één.

Ik lees best veel boeken die eigenlijk een cursus zijn. Heel veel boeken raden aan om in een nieuw notitieboek te starten. Als dromendagboek, creatief logboek, versterking van je zelfvertrouwen. Noem maar op! En elke keer dat ik dat lees in een boek, haak ik al een beetje af. Want dan zou ik met wel 5 of 10 notitieboeken lopen. Daar word ik zelf helemaal gek van en ik zie het nut er ook niet van in. Eigenlijk zou ik wel graag in een blanco boek beginnen, met schetsjes en kleine tekeningen, maar om dat ook altijd mee te slepen (inclusief tekenmateriaal..)? Nee daar heb ik geen zin in.

Wat werkt voor mij dan goed?

Sowieso werkt het voor mij goed om in goedkope boekjes te werken, daarom zien ze er ook helemaal niet mooi uit. Soms heb ik wel een mooie hoor, maar eigenlijk altijd van de Action. Voor mij werkt het niet goed om in een mooi boek te schrijven. Ik neem me dan namelijk altijd voor om daar alleen mooie en wijze dingen in te schrijven. Ik kan niet kladderen in een mooi boek. (Andere mensen kunnen dat wel heel goed, en ik kan me goed voorstellen dat het fijn is om in zo'n boek te werken. Maar voor mij werkt het meestal gewoon niet).

Wat voor mij ook goed werkt, is de afspraak met mezelf en mijn omgeving dat mijn notitieboeken 'veilig' zijn. Dat ze niet zomaar gelezen worden door iemand anders, ook al slingeren ze overal rond. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik elke keer moet zorgen dat ik mijn notitieboek (a.k.a. dagboek..) netjes opberg. Waarschijnlijk zou ik ook niet meer vrij kunnen schrijven. Én dat is juist heel belangrijk voor mij, alles kan op papier gezet worden.

A5-notitieboekjes werken voor mij het beste: ze zijn makkelijk op te bergen en makkelijk mee te nemen. Meestal neem ik dunne boekjes, met 80 pagina's, maar voor sommige projecten gebruik ik een dikker exemplaar van 200 pagina's.

Genoeg over mijn eisen van een notitieboek. Later meer over wat ik dan in die boekjes schrijf.

Liefs