Leren tekenen

Uit het bos nam ik een prachtig herfstblaadje mee:

Het lag daar, zo verwaaid en nat. Ik wist dat het verloren zou gaan, tussen alle andere bladeren. En dus, nam ik het mee.

Thuis, probeerde ik het blaadje na te tekenen. Normaal zou ik dat niet doen, zou het niet in me opkomen. Want, ik kan helemaal niet tekenen! Dat is wat ik mezelf al jaren vertel, waarschijnlijk al sinds ik een klein meisje was. En als je dat eenmaal gelooft, dan is het niet slim om te gaan tekenen, want wat je ook tekent, het bevestigt wat je al dacht.

Al mijn tekeningen voor mijn opleiding, vind ik dan ook niet mooi.. Maar de afgelopen les deden we oefeningen om beter te kunnen tekenen. Geen technische, ingewikkelde tips. Nee, juist heel simpel. Door te oefenen, door gewoon te kijken en te doen, verandert er iets. Ineens had ik een andere blik, zag ik andere dingen, zag ik ineens hoe ik het misschien wel kon tekenen.

Wat ik ontdekte, was dat ik teken vanuit mijn geheugen, ik teken een mond zoals ik denk dat hij is, niet vanuit wat ik echt zie. En daar ging het mis, want ik heb nooit geleerd om een mond te tekenen en elke keer teken ik dus weer dezelfde, 'verkeerde' mond. Ik deed een  poging om te tekenen wat ik zag, in plaats van iets uit mijn geheugen:

En stiekem, vind ik hem best goed gelukt. Ik zie ook allerlei verbeterpunten en mijn geest wil mijn poging heel graag afschrijven als mislukt, maar daar ben ik het niet mee eens. Het is een blaadje en misschien wel het beste blaadje wat ik ooit heb getekend. Ik keek, en zag. Zag dat de nerven van een blad niet overal 'aansluiten'. Ik bestudeerde het blaadje en zag echt. 

Zo krijgt tekenen een andere inhoud. Fijn om te kunnen denken dat ik misschien toch kan tekenen..

Liefs