Och jeetje - een sjaal zonder einde

Ik moet iets bekennen...

Al meer dan twee jaar doe ik over een breiwerk... Daar schaam ik me eigenlijk wel een beetje voor. Ik lees zoveel blogs waarin brei- en haakwerken zo snel gemaakt worden, en daar kom ik dan aan met mijn breiwerk, waar ik al twee jaar over doe. (Oké, er zijn genoeg snelle projecten die ik doe, maar dit bleef toch altijd wel in mijn achterhoofd een beetje knagen.)

Op de één of andere manier, lukte het niet om er veel aan te breien. Eigenlijk, vond ik het gewoon saai. Het is namelijk een heel simpel patroon, alleen de kleur maakt het in dit geval wel heel leuk om te breien. Maar er waren altijd leukere projecten om mee bezig te zijn, en meestal had ik niet het geduld om met mijn breiwerk te gaan zitten.

Maar, het is eindelijk bijna af...

Geniet je met je mee?

Alleen, is hij niet bijna af. Want:

 

Dat ga ik natuurlijk nooit redden! Ow, ow, ow. Wat stom van mij. Dan te bedenken dat als ik één rij eerder was gaan minderen, er geen enkel probleem was geweest. 

Nu weet ik niet zo goed hoe ik het zal oplossen. Het uithalen tot de helft, dat zie ik eigenlijk niet echt zitten. Ben ik dan weer een jaar bezig met de rest?  Nu stoppen, maar dat ziet er natuurlijk een beetje raar uit. Een nieuwe bol halen? (Hoogstwaarschijnlijk heeft die een ander verfbad...) 

Wat een dilemma. Ik ga er maar eens over nadenken. En hoogst waarschijnlijk, haal ik het weer uit, tot de helft. Dan heb ik het komende jaar weer iets te doen ;). 

(Het is trouwens wol van Kauni, het is zo mooi! Ja, van de kleuren geniet ik enorm.) 

Liefs