Innerlijke criticus #3

Al vaker schreef ik over de innerlijke criticus. Over hoe deze je enorm kan dwarsbomen in het creatieproces. Nu een ander aspect daarvan: als je begint met creëren, wat zeg je dan tegen jezelf? Je hebt je tekenspullen (of schilderspullen, klei, noem maar op) klaar liggen, zit aan de tafel en wil aan de slag gaan. Dan is er een gedachte, misschien zelfs heel onbewust. Grote kans dat deze gedachte er al was voordat je je tekenspullen klaar had liggen!

Wat zijn dit voor gedachten? 

Meestal iets in de trant van:

- Het moet mooi worden. 

- Het moet in één keer lukken. 

- Het moet meteen nu perfect zijn. 

- Het moet een realistische tekening zijn.

Het zijn eisen die je aan jezelf stelt, het zijn de dingen waar het eindresultaat aan moet voldoen, wil het 'zin' hebben gehad. Je denkt natuurlijk, dat dit een goede gedachte is, die ervoor zorgt dat het ook echt mooi wordt. Dat je je dan echt je best gaat doen. 

Maar misschien weet je ook wel, dat deze gedachten je juist tegenhouden, zorgen dat je niet begint met tekenen. Want, je weet dat het toch niet mooi (perfect, realistisch, noem maar op) wordt. En dus, heeft het geen zin om er mee aan de slag te gaan.

Eigenlijk, zijn deze gedachten dus alleen maar teleurstellend, ze houden je misschien tegen om überhaupt te beginnen, of ze zorgen voor een vervelend gevoel als achteraf het resultaat niet is zoals je graag wilde.

Volgende keer: hoe kun je omgaan met deze gedachten, om te zorgen dat je wél gaat creëren en zorgt voor een bevredigend resultaat.

Liefs