Innerlijke criticus #2

Mijn innerlijke criticus is, net als ikzelf, volop aan het werk. Elke dag vindt hij wel iets wat hij niet leuk vindt aan mij en waar hij vervolgens luid en duidelijk iets over gaat zeggen. Jammer genoeg kan hij nogal overtuigend zijn en kan hij gedachtes en gevoelens veroorzaken die een hele dag blijven hangen. Gelukkig is dat niet altijd zo. Hoe ik dat doe? Hier een voorbeeld van hoe ik mijn innerlijke criticus te slim af ben. 

Woensdagochtend word ik veel te vroeg wakker. Ik blijf liggen en ga nog wat lezen. Maar ondertussen groeit er een gevoel in mij wat nog geen woorden heeft. Het groeit, tot het een gedachte is geworden: ik ga geen boek schrijven. Waarom zou ik een boek schrijven?

Oh, oh. Daar is mijn innerlijke criticus alweer. Terwijl ik hem gisteren uitgebreid de aandacht had gegeven, nadat er een beginnend gevoel van geen zin hebben in een boek schrijven opkwam. Ik dacht dat het hielp, maar nee hoor, vanochtend is hij al weer terug.

Het is een overheersend gevoel, een gevoel en gedachte die zo vaststaan, dat ik echt overtuigd ben dat ik geen boek wil (en kan) schrijven.

Gelukkig bleef ik niet in deze gedachte hangen. Wat hielp me vandaag? Deze woensdag hielp het me om tegen mijn vriend gewoon te zeggen dat ik deze stem in mijn hoofd had en dat ik verwachtte dat die de hele dag er zou zijn. Zijn reactie: 'maar er is toch maar één manier om er achter te komen of je het kunt?' Op de één of andere manier hielp me dat al.

Het andere wat me hielp, was gewoon aan de slag gaan, met iets wat ik leuk vond. Ik zag op tegen het schrijven van tekst, dus in plaats daarvan ging ik de teksten die ik al had sorteren. Toen dat eenmaal gebeurd was, merkte ik op dat ik weer zin had in het schrijven van het boek. Nog een ander positief effect was dat ik zag dat ik toch best wel goede teksten had geschreven. (Want ja, mijn innerlijke criticus had mij duidelijk overtuigd dat alles wat ik al geschreven had, niet goed was.)

Wordt vervolgd!

Liefs