Duivenleven

Eigenlijk wil ik al twee weken iets schrijven over duiven.

Over hoe leuk ik het vond om te zien hoe ze een nestje bouwden. Elke keer kwam duif 1 aangevlogen met een takje, van heel ver (nee takjes uit eigen tuin zijn niet geschikt!) en liet duif 2 deze rangschikken in het nestje. Minstens een derde van de takjes viel naar beneden en het nest leek me niet al te stabiel. Maar, duif 1 (en duif 2) gaven het niet op. Elke keer kwam duif 1 weer aanzetten met 1 takje.

Hoe zou het zijn om een duif te zijn? Eindeloos geduldig, telkens weer hetzelfde nest opbouwen.

Daarna wisselden ze elkaar af, om en om zaten ze uren lang op het nestje.

Hoe zou het zijn om een duif te zijn? Eindeloos zittend. Helemaal niets hoeven te doen. Zou een duif mediteren terwijl ze haar eieren uitbroedt?

Ja, ik bewonderde die twee duiven wel.

Totdat, we thuis kwamen en de duiven nergens te bekennen waren. Er lagen enkel nog wat veertjes op de grond... Duif 2 (of 1, dat weet ik niet zeker..) kwam vandaag meerdere keren aangevlogen en riep naar duif 1. Ach, wat een zielig einde van dit verhaal. Ik hoopte op kleine, schattige miniduifjes.

Nee, vandaag bewonder ik het leven van een duif niet.

Hoe gaat het met je?

Laatst had ik het met twee vrienden over de vraag 'hoe gaat het met je?' en dat dit eigenlijk een heel vervelende vraag is.

Het is een vraag waarop men verwacht dat je positief antwoord. Doe je dit niet, dan willen ze het eigenlijk niet horen en wordt er waarschijnlijk niet doorgevraagd naar hoe het me je gaat.

Natuurlijk wil ik graag antwoorden dat het goed met me gaat. En soms, doe ik dat ook gewoon. Als ik geen zin heb om uit te leggen hoe ingewikkeld die vraag eigenlijk is. Want meestal, kan ik geen eenduidig antwoord geven.

Natuurlijk wil ik graag dat het altijd goed met me gaat. Maar als ik eerlijk ben, dan gaat het niet altijd goed met me. Meestal gaat dat in periodes. De ene week voel ik me goed, de volgende week weer minder goed. Fysiek, mentaal of emotioneel, op al die verschillende niveaus kan er iets mis zijn. Meestal heeft het ook enorme invloed op elkaar. Voel ik me een dagje wat minder, dan is de kans groot dat er nog zo'n dag aankomt.

Toch is er elke keer weer een omslagpunt, en gaat het ook weer even wel goed met me. Alleen is het nooit mogelijk om te voorspellen wanneer dat omslagpunt is. En wat het is. En waarom het werkt. En waarom het de volgende keer niet werkt. Het is een shift, een knop die omgaat, en hup, ik ben in een andere modus. Maar ja, het is zoiets vaags, wat vooral onbewust gebeurt, en dus niet uit te leggen is.

Misschien merk je al dat het nu wat minder met me gaat ;). Ach ja, het zijn periodes, vanzelf komt er wel weer een goede periode, over een paar dagen of een week. Het is moeilijk om dat helemaal uit mijn woorden te halen, om te doen alsof het goed gaat. En eigenlijk, wil ik ook niet doen alsof het er niet is.

Hoe gaat het met mij?

Op dit moment ben ik moe, heel moe. En mijn geest heeft de neiging om alles negatief op te vatten, om chagrijnig en negatief over alles te zijn wat met mij te maken heeft.

Zo, zo gaat het nu met mij.

(Familie, maak je niet al te veel zorgen om mij. Das niet de bedoeling van dit berichtje ;)

Liefs

Teken met oliekrijt

De laatste tijd geniet ik ontzettend van tekenen met oliepastelkrijt. Normaal gesproken gebruik ik veel liever mijn zachte pastelkrijt, maar nu ineens niet. Ik tekende lekker intuitief, en genoot van de combinatie van wit met kleur. 

Maar, ik kon het ook niet laten om een lekker grote tekening te maken met zo min mogelijk wit. ;) 

Liefs

Sterke vrouwen (en mannen ;)

Daar staat er één
Een sterke vrouw

Niet omdat ze veel fysieke kracht heeft
Niet omdat ze alles heeft overwonnen

Deze vrouw is sterk
Omdat ze in haar kracht staat

Niet omdat ze alles weet
Niet omdat ze alles durft

Deze vrouw is sterk
Omdat ze praat over haar problemen

Niet omdat ze een macho is
Niet omdat ze een goede baan heeft

Deze vrouw is sterk
Door alle openheid die ze laat zien

Net zoals die andere vrouw,
Even sterk is

Omdat zij weer, op haar manier
in haar kracht staat

Natuurlijk geldt dit ook voor mannen ;)

Vrijdag verbaasde ik en genoot ik van de tweede presentatiedag van De Kleine Tiki. Elk opleidingsjaar wordt afgesloten met een presentatie van alle studenten, in hun eigen groep. Ieder heeft twintig minuten de tijd om op haar/zijn manier te laten zien was het belangrijkste voor haar/hem was in het afgelopen jaar. Deze dag presenteerden alleen vrouwen, vandaar mijn gedicht in vrouwelijke vorm ;).

Ik verbaasde me over hoe verschillende de presentaties waren en hoe verschillend de vrouwen waren die presenteerden. Ik genoot ook van hoe verschillende de presentaties waren. Het was fijn om wat langere tijd naar iemand te kijken en te luisteren, en alles echt tot je door te laten dringen. Bijzonder om ieders eigenheid zo naar voren te zien komen, hoe eng het ook is om te presenteren over jezelf.

Wauw, wat is De Kleine Tiki toch bijzonder. (Ik zal er binnenkort nog wat meer over schrijven. Als je ondertussen vragen hebt over de opleiding, mag je ze ook gerust stellen).

En ach, een fotootje van mijn presentatie. De tekst en liedjes heb ik al met jullie gedeeld. 

Favoriete schrijver #1 - Paul Auster

Ik lees ontzettend veel boeken. Ik verslind boeken. Mijn bibliotheekabonnement staat 10 boeken per keer toe en meestal heb ik er ook 10 thuis. Ik lees zowel fictie als non-fictie.

Laatst pakte ik toevallig een boek van Paul Auster. Nog nooit van gehoord en de omschrijving 'schitterende bespiegeling over ouder worden' sprak me nu niet direct aan. Toch nam ik een (ander) boek van hem mee. Daar was ik heel blij mee, omdat het een heel bijzonder schrijver is.

Nu ik drie boeken van hem heb gelezen (Man in het duister, onzichtbaar en Winterlogboek) kan ik zeggen dat het één van mijn favoriete schrijvers is. Normaal lees ik veel boeken die wel een aardig verhaal hebben, maar een haast standaardschrijfstijl hebben. Beschrijvend, niet heel diepgaand. Tjah, de meeste romans hebben dat.

Niet deze schrijver. Paul Auster schrijft met een diepgang, eerlijkheid en openheid die haast verbazingwekkend is. Hij geeft betekenis en legt verbindingen. Volgens Wikipedia is hij een postmodernistisch schrijver. Trouwens ook één van de grootste levende schrijvers van Amerika. Aldus hen ;)

Ik geniet ontzettend van de boeken, omdat ik meegesleept wordt door de manier van schrijven. Het is ontzettend intens en regelmatig absurd of verrassend.

Deze boeken zijn anders dan andere boeken, je voelt je haast verbonden met de schrijver, omdat hij zo vanuit zichzelf schrijft.

Goed, waarschijnlijk vind ik deze schrijver zo goed, omdat ik zelf ook een schrijfstijl heb die hier enigszins op lijkt. Ik kan niet aan hem tippen, dat probeer ik niet eens! Maar, het is alsof hij schrijft op een manier die bij mijn denken past, het sluit aan.

Tjah, niet echt een standaardbeschrijving van een schrijver of boek. Misschien ook niet echt helder of duidelijk, maar ik denk dat je alleen zelf kunt ervaren of je deze boeken net zo geweldig vindt als ik.

Veel (eventueel) leesplezier ;)

Klaprozenplezier

Voor mij waren klaprozen altijd wel iets unieks.
Bijzonder als ze zijn én ik zag ze niet zo vaak.
Nu, zomaar, staan ze voor mijn tuin.

Lieve klaproos,

Zo teer als je bent

Gericht naar de zon

Drink je licht

En verspreid je liefde

Meer meegenieten met de seizoenen kan bij Jane, Barbara, Stella, Arnika, Kristel, Sarah, Angela, Sandra, Karin en Maaike 

Liefs

Woordenstroom

Als het gewoon stroomt

Woorden,

Helemaal vanuit je hart

Of misschien zelfs nog,

van een stukje dieper

Dat

Elk woord telt

Gewoon,

Omdat je alleen zegt

Wat echt nodig is

Ik kan genieten

Van alle woorden

Die tot me komen

Of uit me stromen

Zo heen en weer

Ik ben een bootje

Varend op de golven

En ja, soms

Is er een storm

Vol woorden

Die mijn bootje

Bedreigen

Te veel woorden

Terwijl

Alleen

Het eerste woord

Echt nodig was

Ik stroom zelf

Als deel van de woorden

Die alleen maar extra

Zeggen wat ik voel

Speciaal voor jou

Liefs