Verhuizen

Dit weekend ben ik verhuisd. En nu echt, meer dan 10 meter ;). Al weken ruim ik op, gooi ik weg en orden ik mijn spullen. Verhuizen heb ik al vaker gedaan, maar echt leuk zal het nooit worden. Het brengt altijd zo'n chaos mee, alles heeft even geen plek en elke keer vraag ik me bij bepaalde spullen af of ik ze zal houden of niet.

Maar er zijn ook leuke dingen aan verhuizen. Soms kom je dingen tegen waarvan je niet meer wist dat je ze had. Of bijzondere dingen.

Deze mand bijvoorbeeld. Een mand die ik zelf heb gevlochten van riet. Ooit, meer dan 7 jaar geleden.

Al jaren vind ik hem heel lelijk. Lelijk, omdat hij niet recht is, niet perfect. Lelijk, omdat ik er slechte herinneringen aan heb. Ik wilde namelijk helemaal niet naar de workshop toe, iemand gaf mij op (uit goede bedoelingen hoor). En als tiener vond ik dat gewoon niet leuk. Dus heb ik al jaren een mand die ik heel lelijk vind. Hij staat dan ook al jaren op zolder.

Toen ik hem deze keer tegenkwam, was ik echt van plan om hem weg te doen. Ik dacht: waarom zou ik hem niet op mijn blog zetten, mijn eerste keer rietvlechten. En zodra ik dat dacht, dacht ik weer aan de slechte herinneringen die ik er aan gekoppeld had. Maar ineens waren het geen slecht herinneringen meer. Ik kon het vanuit een nieuw perspectief zien. Ineens was de mand ook niet meer zo lelijk en vond ik delen zelfs mooi.

Zeg nou zelf, voor een eerste keer rietvlechten, zit dit er toch best netjes uit?

En daarom bewaar ik de mand toch maar, want eigenlijk, is hij niet zo heel erg lelijk. Wel een beetje scheef, maar ach. Hij neemt alleen wel veel plek in, dus hij blijft wel op het zoldertje voorlopig.

Liefs

Vrij haken - een eerste keer

Mijn eerste keer vrij haken ontstond eigenlijk vrij spontaan. Ik weet eigenlijk niet eens meer of ik foto's had gezien van de prachtige werkstukken die mogelijk zijn met vrij haken.

Ik vertelde al eerder over mijn eerste vrij gehaakte riem hier. Nu ik hem terug zie, zie ik allerlei dingen die ik anders zou doen. Maar ja, daar is het het een eerste project voor ;).

Mijn inspiratiebron hiervoor was mijn opleiding en deze tekening:

We moesten (alweer..) een collage maken en daar had ik helemaal geen zin in. Ik wilde iets met wol doen. De keuze voor de kleur oranje was vrij makkelijk, omdat we met het tweede chakra bezig waren. Ik koos ervoor mijn lichaam in wol neer te zetten, door beweging aan te geven met de  verschillende kleuren en soorten wol.

De specifieke opdracht bij deze tekening:

De kleur oranje in al zijn nuances hoort bij het gebied van stroming, levensenergie, het 2e chakra. Wat is er toe aan stromen in jouw leven? Maak naar aanleiding hiervan een speels, stromend en levendige collage waarin jij als persoon herkenbaar bent en waarin zichtbaar wordt wat er gaat stromen in jouw leven. . Maak veelvuldig gebruik van kopieën van foto ́s van jezelf.

Na deze tekening had ik zin om te haken, en begon ik aan mijn eerste free form crochetprojectje. Met deze ontdekking ben ik nog steeds heel blij :). Vrij haken ontstond voor mij heel spontaan, maar ik ben blij dat ik deze manier van haken heb ontdekt. Het geeft mij zoveel meer vrijheid dan haken met patroon.

Liefs

Spinnen - eerste keer

Het spinnewiel stond er al heel lang. Al bijna twee jaar. Maar ik vond steeds excuses om het niet te doen. Niet te proberen eigenlijk, want ik was natuurlijk helemaal niet creatief bezig. En dan nog, ik kon het niet, en zou ook niet weten hoe ik het moest leren.

Goed, genoeg excuses om het niet te doen. Uiteindelijk deed ik het wel. Ik kreeg les van iemand uit het dorp. Eerst op haar spinnewiel en toen op mijn spinnewiel. Poeh, dat viel me nog niet mee! Dat verwachtte ik natuurlijk ook wel, maar toen ik echt probeerde, was het toch veel moeilijker dan ik verwachtte. Of stiekem hoopte. Want het ziet er gewoon zo simpel uit als anderen het doen.

Stapsgewijs bouwden we het op; eerst leren om het spinnewiel draaiende te houden, dan een gewoon bolletje katoen er doorheen spinnen, en dan het echte uitproberen. Op dat punt was het ineens allemaal te veel, het trappen met je voet, de handen die beide iets anders doen. Dus lukt het niet. Of eigenlijk had ik gewoon nog niet door hoe het moest.

Want een dag later lukt het me wel, helemaal zelf. Oké, het is echt niet, zeker niet, perfect! Hihi, zo presenteer ik het hier natuurlijk ook niet. Maar tijdens het spinnen had ik het ineens door, het lukte om al die dingen tegelijkertijd te doen. Ik ontdekte de flow van het spinnen. Blij dat ik was :).

Het leuke van dingen leren als je al volwassen bent, is dat je ineens ambachten en vakmanschap van andere mensen gaat waarderen. Want het ziet er bij hen zo makkelijk uit, maar dat is het gewoon niet voor een beginner!

Foto's van mijn eerste spinsel:

(Hihi, stiekem schaam ik me wel een beetje. Vraag ik mezelf af: zal ik deze foto's wel de wereld in sturen? Wat zullen jullie wel niet van me denken. Dat ik alleen maar dingen maak die lelijk zijn, niet goed zijn, blablabla. Ik leg dat gedeelte van mijn geest nu even het zwijgen op. Want natuurlijk is dit niet perfect, en natuurlijk is het lelijk en niet goed. En dat mag, want het is een foto van een eerste keer spinnen. Dus, ik plaats hem toch. Zodat iedereen kan zien dat alle begin moeilijk is, en dat je voor elke soort handwerk moet oefenen. Een bemoediging dus, misschien. Voor iemand die niet durft te beginnen met iets nieuws.)

En over een tijdje, dan plaats ik een perfect gespinde draad, wedden?

Liefs

Eerste keer #1

Voor elke hobby geldt: in het begin kun je het gewoon niet. Een instrument bespelen, haken, breien, spinnen, tekenen, noem maar op! En dat geldt natuurlijk voor veel dingen in het leven.

Ik heb weleens gelezen (geen idee meer waar) dat mensen gelukkig geen beginangst hebben. Ze kunnen namelijk nog niet overzien hoeveel moeite het gaat kosten om iets te leren. Zouden ze die moeilijkheden allemaal wel kennen, dan zouden ze noooooit beginnen aan iets! Waarschijnlijk klopt dat wel. Als ik nadenk over kunnen spinnen, dan kan ik het in mijn hoofd al. Ik zie niet de moeilijke momenten van oefenen, waarbij het totaal niet wordt zoals ik wil.

Daarom zijn er ook zoveel momenten van frustratie bij het leren van iets nieuws (althans, bij mij wel!). Want je wordt geconfronteerd met wat je nog niet kan.

Normaal gesproken laten we die allereerste beginsels niet aan de buitenwereld zien. Maar het leek mij wel leuk om dat wel te doen. Ik begin gewoon een verzameling, hier, online op mijn blog. Misschien vinden jullie het ook leuk om allereerste keren te delen?

Hier dan mijn eerste in deze verzameling. Mijn allereerste breiwerkje. Op plastic rode breinaalden gebreid (ik heb ze nog steeds) met wol waarvan ik een deel ook nog steeds heb. Ik weet niet meer precies hoe oud ik was, maar in ieder geval niet ouder dan 10.

En me nu niet uitlachen hè?

Hier komt ie dan:

De bijnaam voor dit breiwerk is niet voor niets 'de onderbroek' zoals je kunt zien.

Ik begon dus daar onderaan, met maar 10 steken. Ik ben geëindigd met ik weet niet hoeveel steken. Eigenlijk is het natuurlijk hartstikke knap, meerderen in één keer, zonder het te leren. Ik kan me niet herinneren of ik er trots op was. Waarschijnlijk dacht ik toen al: zie je wel? Het lukt niet, het is lelijk, het lijkt nergens op. Maar dat weet ik niet meer.

Maar eigenlijk, nu ik er naar terugkijk, vind ik het er best wel netjes uitzien! Op het onbedoelde meerderen na dan, is een deel van de steken heel regelmatig!

En gelukkig kan ik nu meer breien dan onderbroeken, het is dus nog helemaal goed gekomen :).

Hebben jullie een verzameling van eerste projecten die totaal mislukt zijn?

Liefs