woensdag 27 november 2013

Regenboogdeken #3

Tijdens het haken kwam ik al snel weer een volgende belemmering tegen. Eentje die er voor zorgde dat ik het helemaal niet meer leuk vond om er verder aan te haken. Terwijl ik nog maar net begonnen was! Ik vond het namelijk nu al saai worden. Omdat ik al vaker projecten heb gedaan vanuit vrij haken, merkte ik dat het niet meer vrij voelde, maar eerder hetzelfde als wat ik al eerder had gedaan..

De oplossing vond ik in het leren van wat nieuwe steken, voornamelijk reliëfsteken. Deze vond ik in de haakrol van Wieke. Leuk om nieuwe steken te leren en het geeft me meer afwisseling in het haakwerk.

Twee steken die ik leerde:

http://wiekevankeulen.blogspot.nl/2013/05/haakrol-19.html

http://wiekevankeulen.blogspot.nl/2013/02/haakrol-5.html

Het geheel:


Liefs

zondag 24 november 2013

Beginnetje van mijn deken

Nadat ik mijn vorige blogje schreef, begon ik ook echt met haken. Alleen was dat maar van korte duur, want er kwam meteen een belemmering om de hoek; ik werd gebeld over werk, ging er meteen mee aan de slag en voor ik het wist was ik drie kwartier verder en haast helemaal vergeten dat ik eigenlijk aan het haken was..

Gelukkig zag ik wel in dat ik weer in een patroon getrapt was en ging ik lekker verder met haken. Het eerste begin is er:

 Patroon hier gevonden. 


Daarna ging ik naar de plaatselijke wolwinkel en kocht ik nog meer kleuren rood, omdat ik daar eigenlijk weinig variatie in had. Heerlijk :)

Liefs

donderdag 21 november 2013

Besluit - weer vrij haken!

Vandaag neem ik een besluit. Een besluit wat al een paar dagen suddert in mij, maar wat ik nu echt ga nemen. Na het schrijven van mijn vorige blogje over alle belemmeringen die ik ervaar, bedacht ik, dat ik wel eeuwen kan blijven schrijven over wat mij tegenhoudt. Ik kan me daar totaal oprichten en alles onderzoeken. En natuurlijk is dat nuttig.

Alleen, dan gebeurt er niets. Niets leuks, niets maken.

En dus, besluit ik vandaag, om gewoon te beginnen. Vanzelf kom ik alle onzekerheid en angst wel weer tegen, alleen nu ga ik er mee aan de slag. Ik doe iets, in plaats van me alleen maar te richten op wat me tegenhoudt. En dat voelt goed.

Vandaag begin ik met een nieuw project. Een project wat veel, veel tijd gaat kosten. Maar ik heb er wel heel erg zin in. Ik ga een deken haken, op de vrij haken manier. Dus; geen idee hoe het eruit gaat zien. Ik begin gewoon. Ik weet niet eens hoe groot de deken precies wordt. Ik weet enkel dat ik met de regenboogkleuren ga haken, in strepen. Diagonale, brede strepen.

En nu, aan de slag ;) Ik heb er zin in.

Liefs

zondag 17 november 2013

Volg je droom - en doe het echt...

Als je je droom kent. Je hoogste verlangen. Je (levens)doel.

Ja, en dan?

Je weet wat je wilt doen. Maar toch, gebeurt het niet. Ik blijf nog in even in mijn redenen om niet die droom te volgen. Dit weekend (her)ontdekten we met vier meiden wat onze verlangens zijn. En ook wat onze belemmeringen daar in zijn.

Misschien kan ik er wel uren over schrijven, maar het is bij mij ook gewoon zo actief; ik weet ergens wat ik heel graag wil doen, maar ik doe het niet. En dat is frustrerend. Op dit moment zijn de redenen om niet te creëren groter en aanweziger dan de redenen om wel te creëren:

- Ik kan het niet
- Het levert geen geld op
- Ik heb geen geld
- Het bestaat al

De basis is vooral onzekerheid en angst. Wat als anderen het niet mooi vinden? Kan ik het echt wel? Heeft het wel zin? Het volgen van je droom is niet alleen maar leuk, het is gewoon ook moeilijk!

Maar het uitspreken van deze onzekerheden, is al een hele stap. Ik erken dat ze er zijn en ik geef mezelf de tijd en rust om niet alles meteen te moeten kunnen. Het is goed zoals het nu gaat!

Liefs

donderdag 14 november 2013

Herfstproject - op gang

Na het uithalen van het beginnetje van mijn sjaal, ben ik begonnen met een ander, eigen ontwerp. (Nou ja, eigen, zo origineel is het nu ook weer niet..). Het haken gaat heel snel, omdat het zulk dik garen is. Ik heb echter ook nog genoeg andere dingen te doen, dus zo snel gaat het niet.

Het eerste bolletje is op, tot nu toe is dit het resultaat:


Ik ben heel blij met de verschillende kleuren. Wel zie ik dat ik veel meer met een plan moet gaan werken. Want gewoon in het wilde weg wat cirkels haken is natuurlijk leuk, maar nu zie ik dat ze niet zo goed aansluiten op elkaar. Daar moet ik meer rekening mee gaan houden! En ik wil nog wat grotere en juist wat kleinere cirkels toevoegen.

Op naar de volgende bolletjes!

Liefs

maandag 11 november 2013

Een writersblock

Writersblock
Een leeg vel zien,
Niet kunnen beginnen
Woorden stromen niet

Het stokt even
In mij

Artistblock? 
Tekenen, schilderen, boetseren
Wat dan ook

Ik heb even geen zin. 

Mag wel toch?

(Van mezelf eigenlijk niet..)

donderdag 7 november 2013

Dromen volgen - nog een obstakel

Als ik denk aan het leven van mijn droom, dan is mijn volgende gedachte: wat is dan mijn droom? Mijn droom is nog niet duidelijk en iets wat ik leef, om de volgende gedachte die bij me opkomt: ik moet geld verdienen met mijn droom. Het heeft geen zin om iets te verzinnen waar ik niet van kan leven, want wat heeft die droom dan voor zin? Dan besteed ik tijd aan iets wat ik heel leuk vind, maar ondertussen moet ik nog
andere dingen doen om geld te verdienen.

Deze gedachte is enorm beperkend, het beperkt mijn creativiteit en mijn fantasie. Daarnaast is het natuurlijk eigenlijk onzin. In bloggen, handwerken, tekenen en alle andere vormen van creativiteit stop ik ook best veel tijd. Ik vind dit heel leuk om te doen en het heeft misschien ook met mijn droom te maken. Maar geld verdienen? Nee dat doe ik niet met deze dingen.

Dus misschien is het niet nodig dat een droom geld oplevert...

Natuurlijk is dat wel een voordeel, maar door te denken in termen van geld, moet een droom meteen aan allerlei eisen voldoen. En dus, sluit je andere dingen uit én ben je minder creatief. Het geeft je een denkrichting die niet de meest creatieve maar meest lucratieve is. En dat wil ik helemaal niet. Het werkt ook voor geen meter eigenlijk.. Als ik bedenk dat ik geld moet verdienen met wat ik verzin, stopt het daar al: ik geloof niet dat er iets is waar ik geld mee kan verdienen én wat ik heel leuk vind om te doen. Maar wat als ik nou denk in termen van mogelijkheden; alles is mogelijk, alles mag en het hoeft geen geld op te leveren. Dat geeft veel meer mogelijkheden, veel meer dromen.

Door de zoektocht naar obstakels ontdek ik dingen die mij tegenhouden om echt mijn droom te leven. Ik ga nog even door met obstakels ontdekken. Obstakels die ik meestal zelf heb bedacht. Door er over te schrijven merk ik dat ik zie wat voor onzin deze obstakels eigenlijk zijn. Het schrijven geeft me een andere blik. 

Liefs

woensdag 6 november 2013

Te jong?

Een paar weken geleden vond ik tijdens het verhuizen een formulier wat ik 5 jaar geleden heb ingevuld. Dit was tijdens een weekend waarin het volgen van je droom centraal stond. Eén van de vragen op het formulier ging over mijn dromen en wat mij belemmerde om die dromen nu te leven. Wat staat je in de weg?

Er zijn altijd zoveel redenen om een droom niet te volgen. De laatste weken worstel ik daar weer eens mee. Graag maak ik jullie deel van mijn dromen en mijn problemen om ze echt neer te zetten.

Op het briefje wat ik vond, schreef ik dat ik mijn droom niet kan realiseren, omdat ik te jong ben. Jong zijn betekent nog geen opleiding afgerond hebben, geen werkervaring, niet serieus genomen worden en noem verder maar op.

Het bijzondere van dit briefje vond ik niet de tekst op zich, maar dát ik die mening had over mijn droom. Want in die vijf jaar tijd ben ik niets veranderd, ik vind mezelf nog steeds te jong om mijn droom te realiseren. En toch, ik ben vijf jaar ouder, hoe kan mijn mening nu helemaal niet veranderd zijn? Wanneer ben ik dan wél oud genoeg? Ik ben bang dat deze gedachte alleen maar op den duur overgaat in: ik ben te oud, het heeft geen zin meer..

Natuurlijk is het enkel een excuus, iets wat mijn hoofd bedacht heeft. Want er zijn genoeg jonge mensen die wel hun droom realiseren. Het is een reden om te zorgen dat ik niet voor mijn droom ga, uit bescherming. 

Ow, ow ow. 

Wat kan een geest je toch tegenwerken.. Gelukkig helpt het enorm om door te hebben wat jou tegenwerkt om je dromen na te jagen. Dat is stap één. 

Op naar de volgende redenen die me tegenhouden.

Liefs

vrijdag 1 november 2013

Vertrouwen - twee bomen

Terwijl ik bezig was met het thema 'vertrouwen' voor één van de winnaars van de pakketjes, kwam het volgende verhaal bij mij naar boven.

(Het thema van dit verhaal is niet origineel, ik heb het niet zelf verzonnen, het is een bekende parabel, ik heb enkel details toegevoegd en het verhaal uitgebreid).

Ooit waren er twee bomen. Ze stonden beide aan één kan van een klein riviertje. De hele dag, elke dag, konden ze elkaar bewonderen. Eerst waren het nog jonge boompjes. Ze zagen niet dat ze verschillende bomen waren. Toen ze nog zo klein ware, groeiden ze gestaag. Het ene boompje, een eik, ontdekte dat de andere boom elke zomer weer net iets langer was dan hij zelf. Langer en voller van bladeren. Eerst vond hij dit niet erg. Het deed hem niets.
Maar op een dat veranderde dat. Hij zag ineens, iets achter de andere jonge boom, twee andere bomen staan. Een hele kleine boom en een hele grote boom. De kleine boom, schokte hem. De bomen stonden namelijk zo dicht op elkaar en de kleine boom kon niet meer groeien, omdat hij de takken van de andere boom al had bereikt. Hij zag ineens wat voor consequenties het had om kleiner te zijn. Dit betekende dat hij altijd in de schaduw van anderen zou staan. Hij zou nooit de zon te zien krijgen. En dus besloot hij om te groeien.

Het was het enige waar hij aan kon denken. Alle energie die hij via zijn bladeren en wortels binnenkreeg stopte hij in zijn groei. En het werkte. Aan het einde die zomer was hij enkele centimeters groter dan de andere boom. Het jaar daarna wel 10 centimeter. En daarna groeide hij elk jaar 15 centimeter. Nog nooit was een boom zo snel gegroeid. De andere bomen waren verbaasd over deze eik. De eik was trots op zichzelf. Langzaam kreeg hij ook meer aanzien onder de andere bomen. Hij werd als wijs en machtig beschouwd. Ze raadpleegden hem over het komen en gaan va de seizoenen, het weer en groeimethoden. Het meeste vroegen ze hem naar de zon, want hij kon die het beste zien.

Door de jaren heen had de eik minachting gekregen voor de boom tegenover hem.Die groeide helemaal niet zo hard. nog erger, hij deed niet eens zijn best om te groeien. Hij stond daar maar een beetje, te staren in het water. Soms fluisterden haar bladeren iets in de wind, maar het meeste klonk hem als onzin in de oren.

Ze waren zo verschillend als bomen maar kunnen zijn. De eik statig, slank en hoog, héél hoog en groot. En de ander, gericht op het water onder haar, dik en klein.

Zouden wij mensen ook niet kiezen voor de eik? Zijn uiterlijk en gedrag zijn zo herkenbaar voor ons. Zijn ambities reflecteren die van ons. Maar wacht, het verhaal is nog niet voorbij.

Op een dag fluisterden de bladeren van de dikke, kleine boom: 'er komt storm. Storm zo groot, zo wild, als we nog nooit hebben gezien. Het zal onze bladeren afrukken en onze takken breken. Er zullen zelfs bomen omvallen' Zij fluisterde het niet als waarschuwing, maar had hij dat wel gedaan, dan had dat geen zin. Niemand luisterde ooit naar haar.

En daar kwam de storm. Hij raasde en tierde alsof hij verschrikkelijk boos was op het hele bos. Hij rolde over het bos heen en liet alle bladeren heen en weer zwiepen. Bladeren werden losgerukt. Takken braken en vlogen alle kanten op. De slankge eik werd alle kanten op geblazen. Hij was in paniek. Hij voelde de wind aan zijn wortels trekken. Hij probeerde zich beter vast te klampen in de grond, maar zijn wortels waren te kort en slap. Langzaam voelde hij zichzelf omvallen. Het enige voordeel van zijn slankheid was dat hij precies tussen alle andere bomen heen kon vallen. Geen enkele andere boom werd door hem geveld.

Iedereen treurde om het vallen van deze boom. Iedereen, behalve de dikke boom. Zij fluisterde: 'Zien jullie niet dat zijn ambitie hem geveld heeft, niet de wind? Hij wilde groter zijn dan iedereen, maar hij vergat zijn wortels. Zie, dat zijn geen sterke, goede wortels' wees ze naar de omgevallen eik.

De andere bomen zagen in dat ze wijze woorden sprak. Vanaf dat moment zagen ze haar als hun nieuwe leidster. De dikke boom dacht enkel: Ze zullen mij net zo snel verstoten en vergeten als ik een fout bega. Waarom vertrouwen ze niet op hun eigen wijsheid? Dat is de enige manier om groots te zijn.'

Ze stond daar nog vele honderden jaren, verzonken in haar eigen wijsheid...

Liefs