Een nieuw jaar (wens)

Al jaren ervaar ik Oud & Nieuw niet als een einde en begin. Ik vraag me af wat 1 januari anders maakt dan een andere dag. Vooral vraag ik me af wat het nut van goede voornemens is..

Wel is het een tijd van terugkijken voor mezelf. Naar alle positieve dingen die er zijn geweest, de afgelopen tijd, het afgelopen jaar, misschien wel langer. En eigenlijk, ben ik wel trots op mezelf. Blij met mezelf.

Ik zie het leven als een cirkel. Of een spiraal. Soms beweeg je naar binnen, dan weer naar buiten. Soms dans je alle kanten op, breek je uit de cirkel, en soms strompel je weer terug. Elke dag, elke week, elk jaar, maakt deel uit van die cirkel. Elk moment voegt beweging toe aan jouw cirkel van leven.

Of misschien is het wel een slingerend pad op een berg, steeds hoger loop je. Het uitzicht verandert steeds, soms zie je wel hetzelfde, maar vanaf een andere hoogte waardoor het toch anders is.*

Ik wens je een fijn jaar toe, een jaar wat bij mag dragen aan jouw cirkel van leven. Ik wens je een jaar toe waarin je mag doen wat jij het liefste doet. Ik wens je een jaar vol liefde en creativiteit toe.

Liefs

* inspiratie van Julia Cameron, 'The Artists' Way'.

1 jaar + chocoladekwarktaart (recept!)

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik begon met bloggen. Hoe snel kan een jaar toch gaan..
Ik maakte dit jaar drie seizoensprojecten: herfst, winter en lente. Wat vond ik dat ontzettend leuk om te maken.

Ik heb zoveel creatieve dingen gedaan, zoveel meer dan ik de jaren hiervoor heb gedaan. Daar ben ik heel blij mee en ik ben ook trots op mezelf dat ik dat gedaan heb. Het brengt me zoveel goeds. Ik ga er het komende (blog)jaar ook zeker mee verder.

Voor jullie heb ik een recept van een heerlijke chocoladekwarktaart. Dit maakte ik voor kerst en ik deel graag het recept met jullie. Stiekem maakte ik deze taart grotendeels al een keer, namelijk met mijn verjaardag. Nu gebruikte ik echter een andere bodem, een browniebodem. Helaas heb ik geen foto, maar misschien kunnen jullie je zo al voorstellen dat het erg lekker was. :)

Recept voor chocoladekwarktaart:

Het recept van de bodem heb ik hier gevonden, zij heeft een andere topping, die vast ook heerlijk is. Ik gebruikte palmsuiker, maar wel een halve cup minder dan in het recept staat. Voor mij was dit zoet genoeg. (En ik heb niemand horen klagen ;)

De vulling komt van deze site. Het is heel simpel om te maken. Mijn versie:

Ingrediënten:
Palmsuiker (naar smaak. Ligt aan het cacaogehalte van je chocolade. Ik nam ongeveer 25 gram. Dit was zoet genoeg).
120 ml slagroom
150 gram pure chocolade (minstens 70%)
2 el cacao gemengd met heet water
200 gram roomkaas

Bereiding:
Smelt de chocolade en laat enigszins afkoelen. Klop ondertussen de slagroom op tot zachte pieken. Doe de afgekoelde, gesmolten chocolade voorzichtig bij de slagroom en roer. Voeg het cacaomengsel toe. Mix de roomkaas met de palmsuiker. Meng voorzichtig het slagroommengsel met het roomkaasmengsel. Doe dit op de afgekoelde taartbodem. Laat dit een aantal uren opstijven. De taart is lekker meteen uit de koelkast, maar op kamertemperatuur is ook lekker.

Liefs

Schrijven over muziek #4

Tijdens het luisteren naar verschillende liedjes, realiseerde ik me iets. Of eigenlijk, meerdere dingen.

Ten eerste: ik ga anders luisteren naar een nummer. Natuurlijk heel logisch! Ik luister nu bijvoorbeeld veel beter naar de tekst. En dan ontdek ik ineens zinnen in de tekst die ik nog nooit gehoord heb, terwijl ik een nummer misschien wel al heel vaak heb geluisterd. Heel bijzonder!

Daarnaast besef ik me heel goed dat alles wat ik schrijf, mijn invulling is. Dat kan ook haast niet anders. Ik luister een liedje, dans er op, luister goed naar de tekst, voel het ritme. De ene keer schrijf ik vanuit de tekst, de andere keer vanuit het ritme, dan weer vanuit een gevoel.

Maar vooral schrijf ik vanuit mezelf, vanuit wat een liedje met mij doet, of over hoe ik me op dat moment voel. Heerlijk, om alle vrijheid te ervaren in het schrijven.

Wat ik vooral heel leuk vind, is het dansen op en schrijven over muziek die ik niet zelf heb uitgezocht. 'Eigen' muziek vind ik ook heel fijn, maar ik heb het vaak al te vaak gehoord om er nog echt door te worden verrast. En wat een prachtige muziek bestaat er toch :).

Liefs!

Schrijven over muziek #3

Ik ben nu een week (en een dag) bezig met mijn nieuwe project, om verhalen en gedichten te schrijven over een liedje. En eigenlijk, gaat het heel goed. Het lukt me om elke dag een uur te schrijven (alhoewel dat best lang is!). Ik heb nu al 17 verhalen/gedichten.

Natuurlijk ben ik vrij impulsief begonnen, zonder echt goed na te denken over wat ik nu precies ga schrijven, of over het hoe of wat.

Ik las laatst een boek over het schrijven van verhalen: Story van Robert McKee. Het boek gaat over het schrijven van filmscripts, maar is ook zeker interessant voor schrijvers van verhalen of boeken. Hij zegt dat er twee manieren van schrijven zijn: gestructureerd en creatief (de woorden zijn mijn invulling, kan zijn precieze verwoording niet meer terughalen). Beide hebben positieve en negatieve kanten.

Gestructureerd schrijven; je maakt eerst een opzet, verzint de lijn van het verhaal, verzint eerst één regel tekst per scene/hoofdstuk, dan één alinea. Als het hele verhaal staat, ga je het invullen.
Creatief: je begint met schrijven, kijkt wat er gebeurd, en volgt één van de lijnen in het verhaal. Dit proces vraagt heel veel herschrijven, omdat de kans vrij groot is dat het geen geweldig verhaal wordt.

Ik kreeg het idee dat hij het eerste proces prefereert boven het tweede, maar dat weet ik niet zeker. Mijn schrijfproces bestaat duidelijk uit het creatieve schrijven: ik schrijf wat er in me opkomt. Wat me op dat moment bezighoudt. En ja, daardoor ontstaan er nu gaten en een rare samenhang. Maar dat geeft voor nu niet, want ik geniet van het schrijven :).

Liefs

p.s. Ik ben nog steeds op zoek naar liedjes. Heel veel liedjes (nog minstens 83 te gaan. Oei!). Dus aarzel niet als je een mooi of leuk liedje kent, ik hoor het graag! 

Jij bent niet goed..

Jij bent niet goed

Je moet anders zijn

Verander nu eens

Doe het anders!

Ik weet het beter

Ik kan het beter

Ik doe het beter

Ik ben beter

Zo wordt anders zijn

Verward met

Goed en slecht

Beter en goed

Ik kan je niet zien

Ik zie enkel

Wat je doet

En wat ik vind

Ik wil zo graag

Je zien

Je hart

Je uniekheid

Maar ik zie enkel, wat ik vind

Hoe het hoort

Verbeteringen

Oplossingen

Het is zo simpel, vanuit mij

Om te zien wat bij jou mis is

Het is zo simpel

Om je niet echt te zien

Muren blijven staan

Met enkel kleine vensters

Waardoor slechts

Een klein deel van de ander

Is te zien

Niet alleen jou schaad ik

Ik schaad mezelf

Omdat ik heel goed weet

Dat het zo niet hoort

Ik moet anders

Ik moet veranderen

Ik moet beter

Ik moet stoppen

Zo is de cirkel rond

Jij mag niet zijn

Wie je bent

En ik ook niet

De enige oorzaak

Dat ben ik zelf…

Geschreven in het kader van een opdracht voor mijn opleiding. Het thema is: ik wijs niet naar de ander, de ander accepteren zoals hij is, in relatie zijn met de ander zonder oordelen. En dat is juist heel moeilijk af en toe... 

Liefs

Dansend geluk

Een hele tijd geleden kwam ik dit filmpje tegen. Een filmpje over dans, prachtig vind ik. Als ik een beetje verdrietig ben, kijk ik naar dit filmpje en geniet ik. 

Liefs

Muziek in verhaal #2

Daar staat ze dan, de kleine danseres. Ze heeft net een papiertje in haar handen gedrukt gekregen. Ze had één minuut om het te lezen, daarna werd ze het podium opgeduwd. Ineens moest ze dansen. Oef.

Ja, het was haar eigen idee, maar nu haar enthousiasme wat gezakt was, was het toch wel een ander verhaal.

Ja, ze wilde dansen. En nu kreeg ze de mogelijkheid om betekenis te geven en over te brengen. Ze kreeg zomaar alles wat ze wilde.

Nu stond ze op het podium. Nu kon ze niet meer terugkrabbelen. Daar stond ze dan. 

Ze stond te bibberen en te schudden. Angst en onzekerheid kwamen naar boven. Ow, ow, ow, waar ben ik aan begonnen? Dit kan ik helemaal niet! 

Zo voel ik me nu een beetje. Mijn enthousiasme is wat gezakt, maar het is alsof er een overeenkomst is. Jullie hebben het gelezen, dus nu moet ik het gaan doen. En ik wil het ook wel heel graag, maar het is eng. Nu ben ik dichter bij één van mijn doelen realiseren dat maakt me bang.

Maar goed, ik voel genoeg kracht om dit echt te gaan doen. Ik weet dat ik weerstand zal tegenkomen en andere moeilijke momenten, dat hoort erbij. Zonder is het geen creatief proces.

Ik heb mezelf een paar doelen en regels gesteld:

- Elke dag een uur luisteren naar de muziek, dansen op het nummer en er over schrijven. Achter elkaar.
- 100 liedjes, en dus 100 verhalen / gedichten verzamelen. Minimaal, meer mag altijd.
- Dit proces ga ik de komende 100 dagen doen. (Dat betekent tot half maart). Maar als dit niet haalbaar is, stel ik dit bij.

Liefs

Muziek in verhaal - jullie hulp nodig

Na het schrijven van mijn vorige blogje, voelde ik enorm veel vrijheid. Het was alsof ik al dagen, weken opzag tegen dat schrijven, terwijl ik het ook heel graag wilde schrijven. Ik was geblokkeerd.

Maar nu, is er weer ruimte en vrijheid en heb ik uit het niets een nieuw project verzonnen. Een project waar ik heel enthousiast over ben. Het combineert allerlei interesses.

Ik wil graag korte verhalen of gedichten gaan schrijven op basis van muziek. Steeds dezelfde persoon, waarschijnlijk een danser die steeds een nieuw liedje tegenkomt en daar dingen in/mee beleeft. Alleen, ben ik stiekem niet echt een muziekkenner. Ik luister heel vaak dezelfde muziek, maar hiervoor ben ik juist op zoek naar nieuwe en allerlei verschillende soort nummers. Het personage zal een ontwikkelingsweg door de verschillende muziek heen gaan lopen. En daar kan ik jullie hulp bij gebruiken:

Stuur (in een reactie of mailtje) je favoriete liedje, of een liedje wat veel voor je betekent. Je mag er bij vertellen wat dit liedje met je doet, maar dat hoeft niet. Het is handig dat je een youtubelink stuurt, dan kan ik het liedje makkelijk terugvinden ;). Het maakt niet uit wat voor soort muziek het is, kom maar op.

Ik weet nog niet hoe ik de verhalen en gedichten ga publiceren, maar ik zorg dat je in ieder geval het verhaal van jouw liedje te lezen krijgt (als je dat wilt natuurlijk).

Liefs

Ik schrijf eens wat anders..

Soms heb je van die dingen die in je hoofd blijven hangen. Verhalen, ervaringen, dingen waar je heel graag over wilt schrijven of vertellen, maar wat je niet doet. Ik heb dat nu al maanden, misschien wel al bijna een jaar. Steeds is er wel een reden om het toch niet te doen. Soms wist ik zeker dat ik er nu toch echt over ging schrijven, maar dit gevoel was na twee minuten weer weg.

Verlamd door onzekerheid en angst, schreef ik dan maar niet. Daardoor verdween bij mij ook een beetje de energie om te bloggen. Schrijven over creativiteit is leuk, maar dat is niet waar ik het meeste mee bezig ben. Maar ik wil schrijven over mezelf, over hoe het met me gaat. En dat vind ik heel lastig. Daarom het volgende 'gedicht' wat ik vandaag schreef om te proberen te vertellen over mijzelf. Lastig, maar dat werkt voor mij wel altijd. Ik moet zeggen, het geeft wel een beetje een eenzijdig beeld...

Ik weet niet
Hoe ik kan zeggen
Hoe ik me voel
Hoe vertel ik je
Dat er pijn is
Elk moment
Elke dag

Dat leven daarmee
Leren is, elk moment weer opnieuw
Mezelf verhouden
Tot wat er is
Elke dag kan het erger zijn
Niet te voorspellen

Het is vermoeiend
Elk moment met pijn
Het maakt mijn dag zwaarder
En soms een gevecht

Ik wil het niet zo
Liever doe ik gewoon mijn best
Doe ik normaal
Of een poging tot
Maar dat maakt me niet gelukkiger,
Zoals ik me dan forceer

Het is deel van mij, elk moment

Zonder het te delen met jou
Ben ik niet echt
Verstopt achter mooie foto's
Mooie verhalen
Zie ik mezelf niet meer

Die kan van mij is moeilijk, lastig, vervelend en wil ik kwijt.
Ik ben boos, verdrietig, teleurgesteld en onzeker.

Vooral ook, omdat ik me afvraag wat anderen vinden
Vinden, zonder dat ze echt zien of begrijpen. Het  maakt me onzeker

En dan ziek ik pas, hoezeer mijn zelfwaardering
Afhangt van wat ik kan doen op een dag
Of ik van mezelf genoeg gepresteerd heb.
En perfectionist als ik ben, voldoe ik nooit aan mijn eisen

En leef ik met ontevredenheid over mezelf.
Ik wil echt wel!
Het lukt alleen niet
Dat maakt me verdrietig

Ik maak jou nu deel van mij
Ik laat je lezen over het is om te leven met fibromyalgie
Het verandert je beeld van mij
Misschien voel je medelijden
Misschien begrijp je me
En misschien wel helemaal niet

Dat maakt niet uit.
Dit deel van mij is er, of ik het laat zien of niet.
Tuurlijk vind ik het eng om dit te schrijven.
Maar het geeft me ook heel veel.
Alsof ik helemaal mezelf mag zijn,
even voor een kort moment.

Ik wil de komende tijd meer schrijven over hoe het is om te leven met fibromyalgie. En dan niet alleen maar klaag- en zeurverhalen, want zo zit ik niet in elkaar. Daar heb ik niets aan en jullie ook niet ;). Maar schrijven hierover ga ik wel doen, omdat ik weet hoeveel het me brengt om dingen te schrijven, maar ook om dit te delen met andere mensen. 

Liefs

Regenboogdeken #3

Tijdens het haken kwam ik al snel weer een volgende belemmering tegen. Eentje die er voor zorgde dat ik het helemaal niet meer leuk vond om er verder aan te haken. Terwijl ik nog maar net begonnen was! Ik vond het namelijk nu al saai worden. Omdat ik al vaker projecten heb gedaan vanuit vrij haken, merkte ik dat het niet meer vrij voelde, maar eerder hetzelfde als wat ik al eerder had gedaan..

De oplossing vond ik in het leren van wat nieuwe steken, voornamelijk reliëfsteken. Deze vond ik in de haakrol van Wieke. Leuk om nieuwe steken te leren en het geeft me meer afwisseling in het haakwerk.

Twee steken die ik leerde:

http://wiekevankeulen.blogspot.nl/2013/05/haakrol-19.html

http://wiekevankeulen.blogspot.nl/2013/02/haakrol-5.html

Het geheel:

Liefs

Beginnetje van mijn deken

Nadat ik mijn vorige blogje schreef, begon ik ook echt met haken. Alleen was dat maar van korte duur, want er kwam meteen een belemmering om de hoek; ik werd gebeld over werk, ging er meteen mee aan de slag en voor ik het wist was ik drie kwartier verder en haast helemaal vergeten dat ik eigenlijk aan het haken was..

Gelukkig zag ik wel in dat ik weer in een patroon getrapt was en ging ik lekker verder met haken. Het eerste begin is er:

 Patroon hier gevonden. 

Daarna ging ik naar de plaatselijke wolwinkel en kocht ik nog meer kleuren rood, omdat ik daar eigenlijk weinig variatie in had. Heerlijk :)

Liefs

Besluit - weer vrij haken!

Vandaag neem ik een besluit. Een besluit wat al een paar dagen suddert in mij, maar wat ik nu echt ga nemen. Na het schrijven van mijn vorige blogje over alle belemmeringen die ik ervaar, bedacht ik, dat ik wel eeuwen kan blijven schrijven over wat mij tegenhoudt. Ik kan me daar totaal oprichten en alles onderzoeken. En natuurlijk is dat nuttig.

Alleen, dan gebeurt er niets. Niets leuks, niets maken.

En dus, besluit ik vandaag, om gewoon te beginnen. Vanzelf kom ik alle onzekerheid en angst wel weer tegen, alleen nu ga ik er mee aan de slag. Ik doe iets, in plaats van me alleen maar te richten op wat me tegenhoudt. En dat voelt goed.

Vandaag begin ik met een nieuw project. Een project wat veel, veel tijd gaat kosten. Maar ik heb er wel heel erg zin in. Ik ga een deken haken, op de vrij haken manier. Dus; geen idee hoe het eruit gaat zien. Ik begin gewoon. Ik weet niet eens hoe groot de deken precies wordt. Ik weet enkel dat ik met de regenboogkleuren ga haken, in strepen. Diagonale, brede strepen.

En nu, aan de slag ;) Ik heb er zin in.

Liefs

Volg je droom - en doe het echt...

Als je je droom kent. Je hoogste verlangen. Je (levens)doel.

Ja, en dan?

Je weet wat je wilt doen. Maar toch, gebeurt het niet. Ik blijf nog in even in mijn redenen om niet die droom te volgen. Dit weekend (her)ontdekten we met vier meiden wat onze verlangens zijn. En ook wat onze belemmeringen daar in zijn.

Misschien kan ik er wel uren over schrijven, maar het is bij mij ook gewoon zo actief; ik weet ergens wat ik heel graag wil doen, maar ik doe het niet. En dat is frustrerend. Op dit moment zijn de redenen om niet te creëren groter en aanweziger dan de redenen om wel te creëren:

- Ik kan het niet
- Het levert geen geld op
- Ik heb geen geld
- Het bestaat al

De basis is vooral onzekerheid en angst. Wat als anderen het niet mooi vinden? Kan ik het echt wel? Heeft het wel zin? Het volgen van je droom is niet alleen maar leuk, het is gewoon ook moeilijk!

Maar het uitspreken van deze onzekerheden, is al een hele stap. Ik erken dat ze er zijn en ik geef mezelf de tijd en rust om niet alles meteen te moeten kunnen. Het is goed zoals het nu gaat!

Liefs

Herfstproject - op gang

Na het uithalen van het beginnetje van mijn sjaal, ben ik begonnen met een ander, eigen ontwerp. (Nou ja, eigen, zo origineel is het nu ook weer niet..). Het haken gaat heel snel, omdat het zulk dik garen is. Ik heb echter ook nog genoeg andere dingen te doen, dus zo snel gaat het niet.

Het eerste bolletje is op, tot nu toe is dit het resultaat:

Ik ben heel blij met de verschillende kleuren. Wel zie ik dat ik veel meer met een plan moet gaan werken. Want gewoon in het wilde weg wat cirkels haken is natuurlijk leuk, maar nu zie ik dat ze niet zo goed aansluiten op elkaar. Daar moet ik meer rekening mee gaan houden! En ik wil nog wat grotere en juist wat kleinere cirkels toevoegen.

Op naar de volgende bolletjes!

Liefs

Een writersblock

Writersblock

Een leeg vel zien,

Niet kunnen beginnen

Woorden stromen niet

Het stokt even

In mij

Artistblock? 

Tekenen, schilderen, boetseren

Wat dan ook

Ik heb even geen zin. 

Mag wel toch?

(Van mezelf eigenlijk niet..)

Dromen volgen - nog een obstakel

Als ik denk aan het leven van mijn droom, dan is mijn volgende gedachte: wat is dan mijn droom? Mijn droom is nog niet duidelijk en iets wat ik leef, om de volgende gedachte die bij me opkomt: ik moet geld verdienen met mijn droom. Het heeft geen zin om iets te verzinnen waar ik niet van kan leven, want wat heeft die droom dan voor zin? Dan besteed ik tijd aan iets wat ik heel leuk vind, maar ondertussen moet ik nog
andere dingen doen om geld te verdienen.

Deze gedachte is enorm beperkend, het beperkt mijn creativiteit en mijn fantasie. Daarnaast is het natuurlijk eigenlijk onzin. In bloggen, handwerken, tekenen en alle andere vormen van creativiteit stop ik ook best veel tijd. Ik vind dit heel leuk om te doen en het heeft misschien ook met mijn droom te maken. Maar geld verdienen? Nee dat doe ik niet met deze dingen.

Dus misschien is het niet nodig dat een droom geld oplevert...

Natuurlijk is dat wel een voordeel, maar door te denken in termen van geld, moet een droom meteen aan allerlei eisen voldoen. En dus, sluit je andere dingen uit én ben je minder creatief. Het geeft je een denkrichting die niet de meest creatieve maar meest lucratieve is. En dat wil ik helemaal niet. Het werkt ook voor geen meter eigenlijk.. Als ik bedenk dat ik geld moet verdienen met wat ik verzin, stopt het daar al: ik geloof niet dat er iets is waar ik geld mee kan verdienen én wat ik heel leuk vind om te doen. Maar wat als ik nou denk in termen van mogelijkheden; alles is mogelijk, alles mag en het hoeft geen geld op te leveren. Dat geeft veel meer mogelijkheden, veel meer dromen.

Door de zoektocht naar obstakels ontdek ik dingen die mij tegenhouden om echt mijn droom te leven. Ik ga nog even door met obstakels ontdekken. Obstakels die ik meestal zelf heb bedacht. Door er over te schrijven merk ik dat ik zie wat voor onzin deze obstakels eigenlijk zijn. Het schrijven geeft me een andere blik. 

Liefs

Te jong?

Een paar weken geleden vond ik tijdens het verhuizen een formulier wat ik 5 jaar geleden heb ingevuld. Dit was tijdens een weekend waarin het volgen van je droom centraal stond. Eén van de vragen op het formulier ging over mijn dromen en wat mij belemmerde om die dromen nu te leven. Wat staat je in de weg?

Er zijn altijd zoveel redenen om een droom niet te volgen. De laatste weken worstel ik daar weer eens mee. Graag maak ik jullie deel van mijn dromen en mijn problemen om ze echt neer te zetten.

Op het briefje wat ik vond, schreef ik dat ik mijn droom niet kan realiseren, omdat ik te jong ben. Jong zijn betekent nog geen opleiding afgerond hebben, geen werkervaring, niet serieus genomen worden en noem verder maar op.

Het bijzondere van dit briefje vond ik niet de tekst op zich, maar dát ik die mening had over mijn droom. Want in die vijf jaar tijd ben ik niets veranderd, ik vind mezelf nog steeds te jong om mijn droom te realiseren. En toch, ik ben vijf jaar ouder, hoe kan mijn mening nu helemaal niet veranderd zijn? Wanneer ben ik dan wél oud genoeg? Ik ben bang dat deze gedachte alleen maar op den duur overgaat in: ik ben te oud, het heeft geen zin meer..

Natuurlijk is het enkel een excuus, iets wat mijn hoofd bedacht heeft. Want er zijn genoeg jonge mensen die wel hun droom realiseren. Het is een reden om te zorgen dat ik niet voor mijn droom ga, uit bescherming. 

Ow, ow ow. 

Wat kan een geest je toch tegenwerken.. Gelukkig helpt het enorm om door te hebben wat jou tegenwerkt om je dromen na te jagen. Dat is stap één. 

Op naar de volgende redenen die me tegenhouden.

Liefs

Vertrouwen - twee bomen

Terwijl ik bezig was met het thema 'vertrouwen' voor één van de winnaars van de pakketjes, kwam het volgende verhaal bij mij naar boven.

(Het thema van dit verhaal is niet origineel, ik heb het niet zelf verzonnen, het is een bekende parabel, ik heb enkel details toegevoegd en het verhaal uitgebreid).

Ooit waren er twee bomen. Ze stonden beide aan één kan van een klein riviertje. De hele dag, elke dag, konden ze elkaar bewonderen. Eerst waren het nog jonge boompjes. Ze zagen niet dat ze verschillende bomen waren. Toen ze nog zo klein ware, groeiden ze gestaag. Het ene boompje, een eik, ontdekte dat de andere boom elke zomer weer net iets langer was dan hij zelf. Langer en voller van bladeren. Eerst vond hij dit niet erg. Het deed hem niets.
Maar op een dat veranderde dat. Hij zag ineens, iets achter de andere jonge boom, twee andere bomen staan. Een hele kleine boom en een hele grote boom. De kleine boom, schokte hem. De bomen stonden namelijk zo dicht op elkaar en de kleine boom kon niet meer groeien, omdat hij de takken van de andere boom al had bereikt. Hij zag ineens wat voor consequenties het had om kleiner te zijn. Dit betekende dat hij altijd in de schaduw van anderen zou staan. Hij zou nooit de zon te zien krijgen. En dus besloot hij om te groeien.

Het was het enige waar hij aan kon denken. Alle energie die hij via zijn bladeren en wortels binnenkreeg stopte hij in zijn groei. En het werkte. Aan het einde die zomer was hij enkele centimeters groter dan de andere boom. Het jaar daarna wel 10 centimeter. En daarna groeide hij elk jaar 15 centimeter. Nog nooit was een boom zo snel gegroeid. De andere bomen waren verbaasd over deze eik. De eik was trots op zichzelf. Langzaam kreeg hij ook meer aanzien onder de andere bomen. Hij werd als wijs en machtig beschouwd. Ze raadpleegden hem over het komen en gaan va de seizoenen, het weer en groeimethoden. Het meeste vroegen ze hem naar de zon, want hij kon die het beste zien.

Door de jaren heen had de eik minachting gekregen voor de boom tegenover hem.Die groeide helemaal niet zo hard. nog erger, hij deed niet eens zijn best om te groeien. Hij stond daar maar een beetje, te staren in het water. Soms fluisterden haar bladeren iets in de wind, maar het meeste klonk hem als onzin in de oren.

Ze waren zo verschillend als bomen maar kunnen zijn. De eik statig, slank en hoog, héél hoog en groot. En de ander, gericht op het water onder haar, dik en klein.

Zouden wij mensen ook niet kiezen voor de eik? Zijn uiterlijk en gedrag zijn zo herkenbaar voor ons. Zijn ambities reflecteren die van ons. Maar wacht, het verhaal is nog niet voorbij.

Op een dag fluisterden de bladeren van de dikke, kleine boom: 'er komt storm. Storm zo groot, zo wild, als we nog nooit hebben gezien. Het zal onze bladeren afrukken en onze takken breken. Er zullen zelfs bomen omvallen' Zij fluisterde het niet als waarschuwing, maar had hij dat wel gedaan, dan had dat geen zin. Niemand luisterde ooit naar haar.

En daar kwam de storm. Hij raasde en tierde alsof hij verschrikkelijk boos was op het hele bos. Hij rolde over het bos heen en liet alle bladeren heen en weer zwiepen. Bladeren werden losgerukt. Takken braken en vlogen alle kanten op. De slankge eik werd alle kanten op geblazen. Hij was in paniek. Hij voelde de wind aan zijn wortels trekken. Hij probeerde zich beter vast te klampen in de grond, maar zijn wortels waren te kort en slap. Langzaam voelde hij zichzelf omvallen. Het enige voordeel van zijn slankheid was dat hij precies tussen alle andere bomen heen kon vallen. Geen enkele andere boom werd door hem geveld.

Iedereen treurde om het vallen van deze boom. Iedereen, behalve de dikke boom. Zij fluisterde: 'Zien jullie niet dat zijn ambitie hem geveld heeft, niet de wind? Hij wilde groter zijn dan iedereen, maar hij vergat zijn wortels. Zie, dat zijn geen sterke, goede wortels' wees ze naar de omgevallen eik.

De andere bomen zagen in dat ze wijze woorden sprak. Vanaf dat moment zagen ze haar als hun nieuwe leidster. De dikke boom dacht enkel: Ze zullen mij net zo snel verstoten en vergeten als ik een fout bega. Waarom vertrouwen ze niet op hun eigen wijsheid? Dat is de enige manier om groots te zijn.'

Ze stond daar nog vele honderden jaren, verzonken in haar eigen wijsheid...

Liefs

September - elke dag een andere hanger

In september droeg ik elke dag een zelfgemaakte hanger. Deze hangers heb ik allemaal van fimoklei gemaakt. Ik maakte ze eigenlijk voor de marktjes waar ik op stond, maar ik verkocht er bijna geen één. Ik vond het zonde om ze dan maar in een kast te gooien. Daarom besloot ik om ze zelf te gaan dragen. Niet allemaal heb ik ze gedragen, er zijn er nog meer, maar dit geeft wel een goed beeld van de verschillende soorten hangers:

Ik vond het heel leuk om ze allemaal te maken. Steeds kreeg ik weer nieuwe inspiratie om een ander soort hanger te maken. Ze zijn dan ook allemaal verschillend. Ze zijn ook te koop, voor wie interesse heeft ;)
(Alleen ben ik ze nu wel even kwijt... Hihi. Dat krijg je met verhuizen..)

Liefs

Twijfel

Ik heb mijn beginnetje van het herfstproject uitgehaald. Mijn nieuwe plan bestond uit het haken van cirkels van verschillende grootte, om die met elkaar te verbinden tot een omslagdoek. En daar ben ik ook mee begonnen. Dat plan bevatte ook het idee om de cirkels meteen aan elkaar te haken (join as you go). Maar terwijl ik de eerste cirkels zo aan elkaar maakte, besefte ik dat dat is niet wat ik wil. Dit komt door het snelle kleurverloop, hierdoor wordt de omslagdoek alsnog chaotisch.

Kijk maar mee. De cirkels die ik nu heb:

Of past dat juist bij het thema herfst? Blaadjes zijn ook niet netjes geordend....

Al met al heb ik weer twijfels over wat ik zal doen. Lastig hoor!  Vorig jaar was mijn idee met mijn herfstproject zo duidelijk, dat het nu wennen is dat ik zoveel twijfel.

Heeft iemand tips of ideeën voor een mooie omslagdoek? Het mag ook iets heel anders zijn dan mijn idee met cirkels..

Liefs

Een (herfstige) omslagdoek

Ik haakte deze omslagdoek volgens een patroon van Wieke van Keulen:

Het was heel leuk om te doen, vooral omdat het een heel simpel en duidelijk te volgen patroon is. Het was echter wel een hele klus.. Toen ik de sjaal af had twijfelde ik of de franje een goede toevoeging zou zijn. Zelf houd ik niet zo van franje. Ik ben blij dat ik het wel heb toegevoegd, want dit maakt hem echt af. De sjaal is voor mijn moeder, Mam, zo ziet hij er dus uit. Volgende week krijg je hem en kun je er van genieten ;)

(Ik heb deze omslagdoek gehaakt met Drops Delight (kleur 13) en haaknaald 3,5).

Liefs

Een nieuw plan - herfstproject

Terwijl ik nog maar net begonnen was met mijn herfstproject, (hier liet ik een beginnetje zien) en ik eindelijk het patroon snapte, verzon ik iets nieuws. Ineens was het er, het idee. Ik was niet van plan om met een nieuw idee te komen, ik wilde dit project zo uitvoeren. Maar nu moet het uitgevoerd worden. Jammer genoeg wel veel minder simpel dan wat ik eerst had bedacht ;).

Ik bedacht me dat de kleur van de wol, en dan vooral de overgangen, niet mooi gaan uitkomen, hoe breder de sjaal wordt. De overgangen zijn namelijk even groot, dus hoe breder, hoe dunner de strepen per kleur zijn. Ik denk dat dat niet zo mooi wordt, het wordt chaotisch. Daarnaast vind ik de sjaal ook eigenlijk iets te puntig worden, iets te veel een driehoek in plaats van een halve cirkel.

Nu wil ik iets maken wat geïnspireerd is op deze gebreide omslagdoek:

Maar ja, dit is niet helemaal wat ik bedoel. En ik wil haken, niet breien. Dus moet ik alsnog een eigen patroon verzinnen..
Waarschijnlijk komen de kleuren op deze manier wel veel mooier uit, dus het is het waard.
Ik tekende verschillende 'ontwerpen' uit:

Het eerste ontwerp schreef ik bijna meteen af. Dit vind ik te simpel, te regelmatig. Dat was niet wat ik zocht.

Het tweede en derde ontwerp vind ik beide leuk, het verschil ligt erin dat het derde ontwerp ook halve cirkels, kwartcirkels en dergelijke bevat.

Op naar de volgende stap, maar eerst gewoon nog wat nadenken over wat ik precies wil en wat ik mooi vind.

Liefs

Mijn boom

Daar sta je

Mijn boom

Prachtig

Je eenvoud

Je rust

Je bladerenpracht

Elke keer fiets ik langs je

Zie je pracht

Ik ben de enige

Die het ziet

Maar je verandert

Je bladeren verdwijnen

ik wil het niet

Je bent toch van mij?

Dan besef ik

Hoe alles vergaat

Alles verandert

En niets van mij is

Dus laat ik je los

Prachtige boom

Los

Zodat je kunt zijn

Wie je hoort te zijn

Liefs

Vrij haken of een patroon

Een hele tijd ben ik heel druk geweest met het vrij haken. Ik vond het het leukste om te doen, en wilde absoluut geen patroon haken.

En nu, nu heb ik juist heel erg behoefte om patronen te haken. Gewoon, doen wat er in het patroon staat, niet zelf nadenken.

Wat een verschil!

Ik denk dat ik het wel begrijp. Op dit moment heb ik niet veel structuur in mijn leven, heel veel vrije tijd waarin ik zelf kan bepalen wat ik doe. Voor ik verhuisde had ik juist wel structuur (ook wel veel vrije tijd, maar lang niet zoveel als nu) en had ik behoefte aan ontsnapping daaraan.

Nu geeft de structuur van het simpele haken van een patroon, mij structuur.

Heerlijk, voor nu!

En wat ik nu maak? Ik ben begonnen met mijn herfstproject, naar een patroon. Het patroon is te vinden bij Echtstudio. Het is heerlijk simpel. En het gaat heerlijk snel, met haaknaald 8.

Liefs

Klei als medium

Mijn favoriete medium van mijn creativiteit en dan met name intuïtieve creativiteit, is klei. Ik denk dat iedereen een favoriet medium heeft, een materiaal waar hij/zij het liefste en makkelijkste mee werkt.

Wol komt bij mij waarschijnlijk op de tweede plaats. Qua creëren komt wol trouwens op de eerste plaats, ware het niet dat klei voor mij een helende functie heeft. Wol heeft dat niet, althans minder direct dan klei.

Vandaag was ik chagrijnig, ik had nergens zin in en mijn bui werd alleen maar slechter. Dan heb ik al helemaal geen zin om iets creatiefs te doen. Langzamerhand zag ik alles negatief in. Ineens was er een daadkracht in mij die besloot om een bonk klei te pakken en alle frustratie daarin te 'stoppen'.

Voor mij werkt dat heel simpel: je pakt klei, gaat dit kneden en voelt je emoties. Als vanzelf gaan deze emoties over in de klei. Soms verdwijnen ze dan helemaal uit mij, maar ze worden in ieder geval altijd minder. En dat is zo prettig en handig!

Nu pakte ik dus klei en begon te kneden. Ik sloot mijn ogen en voelde al mijn frustratie over mezelf. Steeds minder was het in mij en steeds meer in de klei. Tot ik leeg was. Geen enkele negatieve emotie was er meer. Het 'beeldje' is absoluut niet mooi geworden. Ik wil het ook niet bewaren. Het staat nu in de tuin, te wachten tot ik het in bos breng zodat het weer terug naar de aarde kan keren.

Daarna maakte ik een beeldje over wat nu positief voor mij is, wat ik wel kan doen. Dat beeldje staat nu in de vensterbank als herinnering aan de kracht die ik ook in me heb. Het is een positief krachtbeeld wat me helpt om me op mezelf en wat ik wel kan doen richt.

Ik realiseer me weer even dat ik de enige ben die er voor kan zorgen dat ik me goed voel of niet..

Liefs

Leren tekenen

Uit het bos nam ik een prachtig herfstblaadje mee:

Het lag daar, zo verwaaid en nat. Ik wist dat het verloren zou gaan, tussen alle andere bladeren. En dus, nam ik het mee.

Thuis, probeerde ik het blaadje na te tekenen. Normaal zou ik dat niet doen, zou het niet in me opkomen. Want, ik kan helemaal niet tekenen! Dat is wat ik mezelf al jaren vertel, waarschijnlijk al sinds ik een klein meisje was. En als je dat eenmaal gelooft, dan is het niet slim om te gaan tekenen, want wat je ook tekent, het bevestigt wat je al dacht.

Al mijn tekeningen voor mijn opleiding, vind ik dan ook niet mooi.. Maar de afgelopen les deden we oefeningen om beter te kunnen tekenen. Geen technische, ingewikkelde tips. Nee, juist heel simpel. Door te oefenen, door gewoon te kijken en te doen, verandert er iets. Ineens had ik een andere blik, zag ik andere dingen, zag ik ineens hoe ik het misschien wel kon tekenen.

Wat ik ontdekte, was dat ik teken vanuit mijn geheugen, ik teken een mond zoals ik denk dat hij is, niet vanuit wat ik echt zie. En daar ging het mis, want ik heb nooit geleerd om een mond te tekenen en elke keer teken ik dus weer dezelfde, 'verkeerde' mond. Ik deed een  poging om te tekenen wat ik zag, in plaats van iets uit mijn geheugen:

En stiekem, vind ik hem best goed gelukt. Ik zie ook allerlei verbeterpunten en mijn geest wil mijn poging heel graag afschrijven als mislukt, maar daar ben ik het niet mee eens. Het is een blaadje en misschien wel het beste blaadje wat ik ooit heb getekend. Ik keek, en zag. Zag dat de nerven van een blad niet overal 'aansluiten'. Ik bestudeerde het blaadje en zag echt. 

Zo krijgt tekenen een andere inhoud. Fijn om te kunnen denken dat ik misschien toch kan tekenen..

Liefs

Seasons #6

Ik loop
Ik fiets
Ik geniet

Van alle kleuren
De rust
De natuur

Voor meer Seasons, kijk bij Jane voor de andere deelnemers.

Liefs

Bomen

In mijn vorige berichtje liet ik een boom zien. Deze boom was onderdeel van een drieluik bomen. Hier de eerste twee bomen:

 

In elke tekening, elk schilderwerk, elk boetseerwerk, ligt een verborgen boodschap. Een boodschap die de tekenaar er niet bewust instopt, maar verschijnt. Intuïtief werken, zorgt er voor dat jouw onbewuste op het papier verschijnt. Het onbewuste deel van jou, waar je normaal niet bij kunt. Dat is het bijzondere aan intuïtief creëren, het zegt iets over jou, zonder dat je dat echt wil of bedoelt.

Deze twee bomen heb ik beide getekend. Op een even groot papier (A3). Maar ze zijn duidelijk verschillend. De opdracht die aan beide ten grond lag, was ook verschillend. Deze twee tekeningen zijn onderdeel van een oefening uit het boek 'Handenmeditatie' van Roeland Frank Hoefsloot (Docent bij De Kleine Tiki). Voorafgaand aan de tekening, deed ik bij beide een korte visualisatie.

De eerste boom vertegenwoordigt een houding van overtuiging. Bij jou eigen standpunt blijven en proberen een ander te overtuigen. Dit voelde ik ook heel fysiek, in fysieke spanning en een 'hoge' energie.
De tweede boom vertegenwoordigt een houding van weerloosheid. Niet overtuigen, maar laten zijn.

Een totaal andere houding, een totaal andere tekening. Om deze tekeningen te bespreken, te zien wat ze betekenen voor mij, is het belangrijk om ze samen te bekijken. Dan zijn er duidelijke verschillen. Boom 1 is veel donkerder van kleur dan boom 2. Hij is ook niet gegrond, heeft geen wortels in de grond. De fysieke, hoge energie, die ik in mijn eigen lichaam voelde, komt terug in de tekening in het rood. De lijnen van boom 2 zijn veel rustiger en dan vooral de lijnen van de kruin van de boom. De vlakverdeling, hoe de boom ruimte inneemt op het blad is ook heel anders.

De derde boom die ik tekende, combineerde deze twee houdingen met elkaar:

Mijn tekeningen zeggen natuurlijk veel over mij en mijn houding naar andere mensen. Deze oefening liet mij het verschil voelen in houdingen naar andere mensen toe. Het liet me de mogelijkheden voelen, de verschillen tussen de bomen en liet zien dat ik alle drie de houdingen kan kiezen. Niet altijd even bewust, of even makkelijk, maar het zit wel alle drie in mij.

Maak jij wel eens intuïtieve tekeningen? Zie je daar boodschappen voor jouzelf in?

Liefs

Kunstzinnig Dynamisch Coachen

Sinds vorig jaar volg ik de opleiding Kunstzinnig Dynamisch Coachen bij De Kleine Tiki. Graag schrijf ik hierover en wat het voor mij betekent.

Kunstzinnig Dynamisch Coachen is iets anders dan Creatieve Therapie. Alhoewel ze beide het creatieve medium gebruiken in begeleiden is er (in ieder geval voor mij) een duidelijk verschil. Ik baseer dit verschil op mijn eigen ervaring, die ik op deed tijdens een open dag van de opleiding Creatieve Therapie.

Een voorbeeld om het verschil duidelijk te maken.

Waarschijnlijk zien jullie allerlei dingen in deze tekening. Eerst misschien alleen maar om te proberen duidelijk te krijgen wat het is. Waarschijnlijk denken jullie dat het een boom is.

Maar vervolgens, denk je waarschijnlijk nog veel meer. Bijvoorbeeld:

- Het is een kindertekening
- Het is niet mooi
- Het is geen goede boom, niet goed getekend

Enzovoort.

Vervolgens probeer je de tekening misschien te analyseren en daarmee de tekenaar:

- Er zijn donkere kleuren gebruikt, de tekenaar zal wel boos zijn geweest.
- De tekenaar heeft veel opgekropte woede.
- De boom is niet goed gegrond, dus de tekenaar is niet goed gegrond.

Ik noem maar een paar voorbeelden, dingen die ik denk dat je kunt halen uit de tekening. Natuurlijk is dit heel simpel voorgesteld en (hopelijk) zal een creatief therapeut niet zo simpel analyseren. Maar voor mij laat deze analyse zien hoe een tekening geanalyseerd kan worden, op een manier die geen respect toont aan de tekenaar. Er worden conclusies getrokken, maar die zijn niet gebaseerd op wat de cliënt zegt, maar op kennis van de therapeut over de tekening.

Een ander voorbeeld laat dit verschil misschien nog duidelijker zien. Één van mijn medestudenten gaf dit voorbeeld (en ik noem het hier met zijn toestemming). Hij moest een psychologische test doen en moest hiervoor onder andere een huis tekenen. Daarna werd dit besproken. De therapeut nam hierin het voortouw en gaf aan wat het getekende huis over deze man zei. Hij trok conclusies die gebaseerd waren op wat hij geleerd had, wat hij had aan kennis. Echter, dit sloeg totaal de plank mis. De man had niet een leeg huis getekend omdat hij emotioneel niet lekker in zijn vel zat (bijvoorbeeld), maar omdat hij binnenkort verhuisd. Hij tekende dus precies het huis waar hij heen zou gaan, wat nu nog helemaal leeg is.

Zo heeft een tekening voor een therapeut of cliënt een hele andere betekenis.

Ik denk dat de betekenis die de cliënt ziet in de tekening, en geeft aan de tekening, het belangrijkste is. En dat vind ik terug in de opleiding Kunstzinnig Dynamisch Coachen.

(Natuurlijk stel ik sommige dingen simpeler voor dan ze zijn. Deze twee voorbeelden zijn enkel ter illustratie wat Kunstzinnig Dynamisch Coachen niet is.)

De volgende keer schrijf ik over wat die boom wel betekent.

Liefs

Moederdag - oeps

Een hele tijd geleden, maanden dus, was het moederdag. Ik wilde graag een cadeautje maken voor mijn moeder, maar dat was vorige week pas af. Oeps!

Gelukkig is het wel heel mooi geworden. (En is mijn moeder niet al te boos of teleurgesteld, althans dat hoop ik dan maar;)

Het is een ketting van zelfgemaakte fimokralen. Op dezelfde manier gemaakt, als ik hier laat zien. Alleen zijn deze kralen dus met de handgemaakt.

En wist je dat je zulke kettingen ook heel goed als armband kunt dragen? 

Liefs

Waardevol

Ik kwam dit filmpje tegen. Het gaat over jouw indeling van de tijd die je hebt in je leven, geïllustreerd door jellybeans. Voelt voor mij wel toepasselijk nu, omdat ik op dit moment zeeën van tijd heb en het moeilijk vind om die tijd te besteden aan dingen die ik echt leuk vind om te doen.. Gek hoor, wat tijd met je doet.

Ik ga maar eens nadenken over wat ik nu écht graag doe...

Wat doe jij met je tijd?

Liefs

Verhuizen

Dit weekend ben ik verhuisd. En nu echt, meer dan 10 meter ;). Al weken ruim ik op, gooi ik weg en orden ik mijn spullen. Verhuizen heb ik al vaker gedaan, maar echt leuk zal het nooit worden. Het brengt altijd zo'n chaos mee, alles heeft even geen plek en elke keer vraag ik me bij bepaalde spullen af of ik ze zal houden of niet.

Maar er zijn ook leuke dingen aan verhuizen. Soms kom je dingen tegen waarvan je niet meer wist dat je ze had. Of bijzondere dingen.

Deze mand bijvoorbeeld. Een mand die ik zelf heb gevlochten van riet. Ooit, meer dan 7 jaar geleden.

Al jaren vind ik hem heel lelijk. Lelijk, omdat hij niet recht is, niet perfect. Lelijk, omdat ik er slechte herinneringen aan heb. Ik wilde namelijk helemaal niet naar de workshop toe, iemand gaf mij op (uit goede bedoelingen hoor). En als tiener vond ik dat gewoon niet leuk. Dus heb ik al jaren een mand die ik heel lelijk vind. Hij staat dan ook al jaren op zolder.

Toen ik hem deze keer tegenkwam, was ik echt van plan om hem weg te doen. Ik dacht: waarom zou ik hem niet op mijn blog zetten, mijn eerste keer rietvlechten. En zodra ik dat dacht, dacht ik weer aan de slechte herinneringen die ik er aan gekoppeld had. Maar ineens waren het geen slecht herinneringen meer. Ik kon het vanuit een nieuw perspectief zien. Ineens was de mand ook niet meer zo lelijk en vond ik delen zelfs mooi.

Zeg nou zelf, voor een eerste keer rietvlechten, zit dit er toch best netjes uit?

En daarom bewaar ik de mand toch maar, want eigenlijk, is hij niet zo heel erg lelijk. Wel een beetje scheef, maar ach. Hij neemt alleen wel veel plek in, dus hij blijft wel op het zoldertje voorlopig.

Liefs

Favoriete recepten van de week #8

Deze week at ik voor het eerst dit seizoen weer pompoen. Heerlijk!

Ik maakte ook twee keer appelpannenkoekjes, met kokosmeel. Het recept vond ik bij Food Renegade. Heerlijk als toetje, én ook als ontbijt.

Maar de topper van deze week was een heerlijk toetje, een combinatie van chocolade en pindakaas, als custard. Officieel heet het 'Almond Chocolate Pots de Creme', het recept vond ik bij Green Kitchen Stories. Ik verving de amandelboter door pindakaas, omdat ik het eerste niet in huis had. Daardoor smaakte het natuurlijk wel heel anders, maar dit was ook heerlijk!

Dan nog één receptje, wat ik niet deze week maakte, maar wat ik wel graag met jullie deel. (En ik had al weken geleden beloofd dit te plaatsen). Het zijn koekjes van kokosmeel, maar daar smaken ze niet naar. Stiekem vind ik ze zelfs lekkerder als ze een dagje oud zijn, dan zijn ze wat smeuïger. Recept komt van Eet Goed, Voel je Goed. De hoeveelheid die zij gebruikt, is voor heel veel koekjes, wel twee bakplaten vol. Ik raad aan om de hoeveelheden te halveren, behalve als je veel kinderen te voeden hebt ;).

Liefs

Herfst 2 - een eerste idee

Ik heb dus al wol voor het project, dat zorgt al voor enkele beperkingen in het project. Het is hele dikke wol, dus ik kan bijvoorbeeld geen kantsjaal maken. Wel wil ik trouwens dat het een sjaal, een omslagdoek of een vest wordt.

Stiekem dacht ik aan iets heel ingewikkelds. Eigenlijk nog niet eens concreet, maar iets wat in één stuk wordt gebreid/gehaakt, met toch blaadjes erin. Ik zocht en vond twee dingen die dit element in zicht hebben.

Dit zijn precies de kleuren die ik ook in mijn wol heb zitten. Maar eigenlijk vind ik dit niet zo mooi. Althans, het lijkt heel erg op mijn herfstproject van vorig jaar. En ik vind het wat rommelig. Ik wil iets wat 'glad' is, aan één stuk als het ware.

Ik zocht verder op ravelry, en zowaar, ik vond iets wat wel lijkt op wat ik bedacht heb:

Met dit patroon is dan het volgende vest te maken: 

Maar er is natuurlijk ook een sjaal/omslagdoek van te maken.

Het is een ontwerp van Svetlana Gordon, en op haar ravelrypagina staan nog veel meer mooie dingen. Geen idee of het met mijn dikke wol (pennen 8) ook zo mooi zou worden, maar het is toch wel erg mooi.

Een ander ontwerp van haar:

Prachtig om te zien dat herfstkleuren niet per se rood/oranje/geel/bruin hoeven te zijn. Deze blauwtinten zijn er ook prachtig in.

Ze is ook op facebook te vinden. Oh, echt schitterende dingen. Tassen, vesten, jurken in allerlei technieken: breien maar ook vilt.

Dit is er bijvoorbeeld ook te vinden:

Genoeg inspiratie voor nu. Ik kan nog geen keuze maken ;)

Liefs