Kijkend naar mezelf...

Terwijl ik heerlijk aan het schilderen ben, kijk ik ineens vanaf een afstandje naar mezelf. En ineens vraag ik me af, wat zullen anderen van mij denken als ze me zo zien schilderen?

Zien ze dan iemand die

geniet van het schilderen
er in op gaat
doet wat ze leuk vindt

het nodig heeft om te schilderen?

Of zien ze iemand die

iets nutteloos doet
bezig is haar tijd te vullen (of uit te zitten)
niets bereikt
iets nutteloos doet!

Wat is dan het verschil tussen een kunstenaar en een hobby-er? Wanneer is het een obsessie, wanneer is het noodzakelijk? Maakt het uit wat je doet? Maakt het uit wat het wordt?

Maakt het uit wat jij ervan vindt? 

Blijkbaar nu even wel...

Ach ja, het gaat allemaal over hokjes. Mensen in hokjes stoppen. Oordelen over anderen. Oordelen over mezelf. En wat ik schilderde is dan wel weer heel toepasselijk:

Precies volgens de lijntjes geschilderd. Hokjes!

Maar ja, als ik constant blijf denken aan wat anderen (welke anderen) misschien wel of niet van me vinden, dan blijft er geen tijd meer om te schilderen. En al helemaal niet om er van te genieten. Dan laat ik het nu maar weer even los.

Dit is deel van mijn creatieve proces. Ups en downs. Tevreden, ontevreden. Over van alles en nog wat. Graag deel ik meer van mijn proces, om te laten zien dat creativiteit niet altijd makkelijk is. Maar wel altijd voldoening geeft en het is gewoon heerlijk om te doen. 

Liefs