Nu bijvoorbeeld, nu ik denk aan mijn nieuwe grote project, zijn beperkingen nog aardig aanwezig. Zodra er een idee opkomt, wordt dit door mijn hoofd verworpen: 'Nee, dat kan helemaal niet. Want ik heb het juiste materiaal niet. Daar kan niets nuttigs uit komen. Dat werkt niet'.
Allerlei bezwaren. Het werkt zo subtiel in mijn hoofd, dat een idee meteen verworpen wordt. Hierdoor wordt het creatieve proces enorm ingekaderd. Aan de ene kant is dit goed en zelfs nodig. Want zonder enige kadering kan er geen enkel project ontstaan.
Aan de andere kant moet dit proces niet te snel beginnen. Zodra er alleen beperking en kadering is, kan er geen associatieve denkkracht ontstaan. Dan worden niet alleen de huidige ideeën verworpen, maar ook toekomstige ideeën. Want misschien is het huidige idee wel niet uitvoerbaar, maar kun je daar juist op doorborduren en een kan er een nieuw idee ontstaan.
Een heel subtiel proces waarbij de balans tussen associatie en beperking gevonden moet worden. Beide zijn uiteindelijk nodig, alleen niet op hetzelfde punt in het proces. Het is belangrijk om op te blijven letten, om te kijken wat er in mij gebeurt en om hierop te reageren.
En dan vraag ik me af of ik al te veel in beperkingen denk, wat betreft mijn nieuwe project. Het stroomt namelijk nog niet, ik bedenk wel dingen, maar het is niet goed genoeg. Dus blijf ik nog even hangen in het proces voorafgaand aan het creëren. Ik verzin wat, verwerp het, verzin iets nieuws en verwerp dat weer. Tot er ineens een idee is wat het wel is.
Liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten