Wat me vooral opviel, was de kleur groen. Wat een variatie is er mogelijk in één enkele kleur. En tussendoor is er steeds een mooi ander kleurtje door de bloemen die er zijn.
Maar de inspiratie bleef uit...
Ik kon eigenlijk ook niet meer genieten van het zijn in de natuur, omdat ik iets moest doen. Ik was constant bezig en wilde die inspiratie toch wel echt krijgen.
Het was eigenlijk best frustrerend. Want die inspiratie kwam maar niet...
Maar naast die frustratie, kon ik ook wel momenten genieten van de natuur. En op die momenten besefte ik ook dat de inspiratie wel komt. Zo werkte het ook met de andere projecten, eigenlijk hoefde ik er niets voor te doen. Het enige wat ik deed, was verbinding met het seizoen maken.
Dus maak ik verbinding met de natuur om me heen. Alle tinten groen zie ik. Heerlijk! En ondanks het weer, zie ik volop lente, overal om me heen. Ik verbind me met de lente en de natuur.
Soms komt er nog angst en onzekerheid boven. Zal er wel inspiratie komen? Want het hoort! Nu ik twee seizoensprojecten heb gedaan, moet er nog één komen.. Die angst kan behoorlijk overheersend zijn en dan neig ik echt weer naar het oude patroon van zoeken naar inspiratie. Maar zodra het lukt laat ik deze angst los. Ik laat het presteren op dit vlak even helemaal los. Er hoeft geen lenteproject te komen. Ook een enge gedachte om zo uit te spreken, maar dat is wel wat er nu is.
En dus, geniet ik vooral maar van de natuur zoals ze nu is. Ontdek ik wat de lente voor mij betekent.
Vanmiddag maakte ik wel een tekening met pastelkrijt, genietend van alle kleuren groen die ik heb.
Past mooi in onze tuin toch?
Liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten